Anthem of the Angels

Hoofdstuk 8

Als we uitgegeten zijn loop ik meteen naar boven. Ik wil me nog gauw even omkleden. Michael zei dat hij nog een leuke verrassing had.

Wat zou ik aandoen: mijn korte jurkje of mijn witte rokje? Ik besluit toch om een spijkerbroek met een sweater aan te doen. Als laatste pak ik mijn vossenmuts. Mijn muts en ik zijn onafscheidelijk.

Ik loop weer naar beneden en zie dat Michael al op me zit te wachten. Hij staat op en we lopen hand in hand naar zijn moeders auto toe.

"Michael, mag dat wel? Je bent nog geen 18. Ach niemand die het merkt. Ik weet alles van autorijden, heeft mam me geleerd." Ik twijfel een beetje. Hij ziet het en drukt een zachte kus op me lippen. Ik vergeet alles om me heen en het lijkt net of ik zweef.

Michael stapt in en ik volg zijn voorbeeld en stap in aan de bijrijders kant. Hij start de auto en rijd geluidloos weg. Een paar minuten later staan we voor de bioscoop.

"Ik heb van tevoren kaartjes gereserveerd". Handig dat moet ik onthouden. Ik heb altijd pech bij de bios, of iemand voor me krijgt net het laatste kaartje voor de film of ik heb net niet genoeg geld.

Intussen heeft Michael de kaartjes opgehaald en lopen we richting de goede zaal. We zoeken een plaats en maken het ons gemakkelijk.

"Welke film draait er eigenlijk?" " Guardians of the Galaxy. Ik hoop dat je het niet erg vindt." "Nee hoor, ik wou hem al een tijdje zien."

De film begint en ik ben er helemaal op gefocust. Zo gefocust dat ik niet merk dat ik word aangestaard door twee meisjes.

In de pauze halen we wat te eten en drinken. Michael moet nog naar de wc en ik loop alvast terug de zaal in. De twee meiden zitten bij onze plaats en kijken me met een ernstig gezicht aan. "We moeten praten Cloë."

Hey lieve lezers, eindelijk het volgende hoofdstuk.

Ik heb eindelijk wat meer vrije tijd en voel me ook geweldig. Dus ik probeer weer om de week een hoofdstuk online te zetten.

Het aanbevolen boek is dit keer: lost boy van kikika. Dit is een fanfic en het vervolg van Does it hurt?

xx Justnaomi