Anthem of the Angels

Hoofdstuk 7

Ik keek de kamer nog eens goed rond. Het was echt een prachtige kamer. Er stond een prachtig hemelbed met witte gordijntjes.

'Hier kan ik wel aan wennen' Opeens zag ik dat er een kast tegenover mijn bed stond.

Ik deed de deurtjes open en zag dat er een tv in stond ook lagen er her en der wat mappen. Er stonden alleen maar nummers op.

Ik wou net een map openslaan toen Michael binnen kwam lopen. 'Weet je dat het heel onbeleefd is om door andermans spullen te neuzen?'

Ik draai me verschrikt om en laat de map op de grond vallen. 'Jezus Michael! je laat me schrikken!'

'We dachten dat je verdwaalt was geraakt in deze grote kamer. Dus kwam ik ff kijken.' Hij kijkt me grinnikend aan.

'Waarom staan er alleen maar nummers op de mappen dan weet je toch nooit wat erin zit?' 'Oh dat. Na een tijdje weet je het wel uit je hoofd.'

'Maar wat staat erin dan?' ik zag dat hij zich niet op zijn gemak voelde. 'Je moet je niet overal mee bemoeien Cloë! Dat kan nog eens verkeerd aflopen!'

Ik deinsde van schrik achteruit. Zo boos had ik hem nog nooit gezien. Behalve dan die ene keer bij het telefoonhokje.

Hij keek me nog even aan en liep toen weer naar beneden. Ik ging op bed liggen nog steeds geschokt van zijn reactie.

Hoe kon hij zo bruut zijn. Een traan rolde over mijn wang. Ik rolde op mijn zij en begon zachtjes te huilen. Langzaam viel ik in slaap.

De volgende morgen werd ik vroeg wakker. Het was 7:00. Naast me zag ik een briefje liggen met mijn mobiel ernaast.

Sorry dat ik gisteren zo tekeer ging. Ik hoop dat je me vergeeft daarvoor. Het was niet de bedoeling.

p.s. Ik heb je mobiel gevonden voor het geval je die nodig hebt.

Kusjes Michael

'Awh.. Wat lief en ik nog wel denken dat hij niks om me geeft.' Ik loop snel me kamer uit en naar beneden. Maar niks had me voor kunnen bereiden voor wat ik daar zag.

De tafel was prachtig versierd en bedekt met allemaal etenswaren. Er lagen overal rozenblaadjes en op één van de borden lag een roos.

Ik begon bijna te huilen toen ik ernaar keek. Terwijl ik probeer mijn tranen in te houden komt Michael de keuken uitgelopen met een pan in zijn handen.

Hij had een koksmuts op en een schort aan met een teddybeer erop van: me to you.

Ik keek weer naar de pan en zag dat er flensjes in zaten. oh mijn god! Ik houd van flensjes. Mijn moeder maakte het altijd voor me in het weekend.

Ik dacht aan mijn moeder en hoe alleen ze nu moest zijn. Een traan rolde over mijn wang. Michael rende bijna naar me toe en omhelsde me.

'Is it too much?' zei hij tegen me. 'Nee sorry, ik moest even ergens aan denken.' Ik probeerde een big smile te maken en keek naar de tafel. 'Het ziet er echt prachtig uit.'

We lopen samen naar de tafel en hij schuift mijn stoel aan. Hij loopt snel naar de andere kant en gaat ook zitten.

We kijken elkaar aan en schieten fan in de lach. 'Nou ik zou zeggen. Eetsmakelijk.' zegt hij met een lach op zijn gezicht.

'Ja eetsmakelijk.' Nog voordat ik uitgesproken ben schept hij zijn bord helemaal vol met lekkere dingen. Ik lach en begin uitgebreid te eten.

Hey lezers, sorry dat het zo lang duurde. En sorry dat het zo kort is.

Toch hoop ik dat jullie ervan genoten hebben.

Het spijt me dat de laatste hoofdstukken een beetje saai zijn.

Er komen spannende hoofdstukken aan dat beloof ik. Ik geef één hint: bbq.

Aanbevolen boek: the elevator van NeonKiwii

kusjes Justnaomi