Anthem of the Angels

Hoofdstuk 3

Daar staan we dan. Voor ons staan twee studentenhuizen. Ik heb ze nog nooit gezien en nog nooit van ze gehoord.

Om de huizen heen staan prachtige palmbomen. En de blauwe lucht met geen wolkje te zien, maakt het plaatje helemaal af. We lopen naar binnen.

Een vrouw en een meisje komen ons begroeten. 'Je hebt goed werk geleverd Kathy. Je kan nu naar je kamer gaan'. zegt de vrouw. Kathy draait zich om en loopt de trap op.

'En Cloë wat vind je van de studentenhuizen. Prachtig niet waar?' 'Dat zijn ze zeker maar waarom ben ik hier naartoe gebracht?'

'Dat zal Lisette je zo wel uitleggen'. zegt de vrouw. Dan loopt ze weg en sta ik alleen met Lisette in de gang.

'Je weet echt niet waarom je hier bent hè?' 'Zou ik dat moeten weten dan?' zeg ik. 'Is er vandaag niet wat raars gebeurt?

Kwam er een voorwerp uit het niets naar je toezweven of lag iets wat eerst verderweg lag ineens naast je?'

Ik wil nee antwoorden maar dan schiet het me te binnen wat er gebeurde voor ik dat telefoontje kreeg. 'De afstandsbediening. Hij lag eerst op de grond en toen naast me op bed. Hoe kan dat?'

'Dat deed jij. En je kunt nog veel meer dingen doen. Dat komt omdat je een engel bent'. Even kijkt ze me heel serieus aan net lang genoeg om mij in de lach te laten schieten.

'Je weet toch wel hoe ongelooflijk stom dat klinkt. Ik ga weer naar huis'. 'Nee dat kan je niet doen! roept ze me nog na.

Ik stop en draai me om. 'En waarom dan niet? Komen die mannen dan weer achter me aan?' zeg ik lacherig.

'Ten eerste het zijn jagers, die jagen op engelen. En ja ze zullen je weer proberen mee te nemen. Dat komt omdat JIJ speciaal bent'.

Hoe weten die jagers eigenlijk dat ik een engel ben? vraag ik voorzichtig. 'Wanneer je, je eerste gafe hebt gebruikt krijg je een soort gloed om je heen.

Wij engelen kunnen dat zien maar de jagers ook. Als je nu weer weg loopt kan je heel makkelijk worden herkend. Je moet dus hier blijven wonen'.

'En mijn vrienden en familie dan, wat moet ik tegen ze zeggen?' 'Niks want je verlaat dit huis niet meer. Het is te gevaarlijk'.

'Maar ik kan toch niet ineens verdwijnen?' 'Het is beter van wel'. Nee Michael, zonder jouw leven? Dat kan ik niet.

'Wat kan ik als een engel eigenlijk doen?' 'Je kan dingen verplaatsen en laten zweven. Je kan ook nog vliegen en jezelf teleporteren. Tot slot kan je ook nog dingen veranderen'.

'Zoals wat? Wat kan ik veranderen?' 'Je kan de kleur van je haar veranderen, je ogen en je huid'. 'Wauw, dat is echt heel cool allemaal!

Maar hoe doe ik dan?' 'De meeste engelen kunnen het door met hun vingers te knippen maar nieuwe engelen moeten het hardop zeggen en met hun handen klappen'.

Dat kan intressant zijn, als ze me mijn kamer heeft gewezen en iedereen gaat slapen kan ik naar Michael. En natuurlijk Laura en mijn familie.

'Heb ik hier ook een kamer?' 'Ja die kan ik je wel laten zien'. Ze loopt de trap op maar niet dezelfde als die Kathy heeft genomen.

We staan voor een deur. Die deur is groen en mijn naam staat er in het paars op. 'Hoe wisten jullie dat dit mijn liefelingskleuren zijn?'

'We houden je al een tijdje in de gaten hoor. Voor het geval er gevaar was en je daar onmiddelijk weg moest'.

Ze doet de deur open en het is net alsof ik in mijn kamer sta. Hetzelfde bed, de muren hangen vol met tekeningen en mijn boekenplank hangt er ook.

'Hoe kan dit? Hebben jullie al mijn spullen uit mijn kamer gehaald?' 'Nee met een spreuk hebben we het precies nagemaakt. Het was niet zo moeilijk als het lijkt'.

Ineens gaap ik, ik schrik er zelf van. 'Ik ga wel. Dan kan jij alvast gaan slapen. Het was een behoorlijk vermoeide dag. Weltrusten'.

'Slaap lekker'. weet ik er nog met moeite uit te krijgen. Ze loopt de kamer uit en doet de deur dicht. Ik sta snel op en doe de deur op slot.

En nu, ze zei dat ik me kon teleporteren. Ik probeer het wel eerst door met mijn vingers te knippen.

Ik denk maar aan één ding: mijn kamer. Dan knip ik met mijn vingers. Ik doe mijn ogen weer open en kijk om me heen. Het is niet gelukt.

Dan zie ik ineens me balkon. Jes, het is me gelukt. Maar wat moet ik tegen mijn moeder zeggen? Ik denk er lang over na maar ik denk toch dat het, het beste is als ik gewoon verdwijn.

Misschien vergeet ze me wel. De tranen springen in mijn ogen. Ik zal je heel erg missen mam. Ik kan maar beter niet naar Laura gaan die zal wel gaan huilen. En bovendien ze is een beetje slecht in geheimen bewaren.

Ik denk aan Michael, hoe zal hij het vinden? Hoe moet ik hem eigenlijk vinden ik weet niet eens waar hij woont. Ik weet wel hoe zijn fiets eruit ziet, als ik me daar nou eens heen teleporteer.

Ik denk aan Michael's fiets en probeer me elk schroefje elk vuiltje voor te halen. Dan knip ik met mijn vingers.

Meteen sta ik voor Michael's fiets. Jes, ik ben beter dan ik dacht. Ik loop door de tuin en zie een verlichte kamer daar zit Michael.

Ik gooi er een steentje tegenaan hij lijkt het niet te merken. dan ineens kijkt hij naar buiten en ziet hij me. Hij doet zijn raam open, klimt naar buiten en klimt via de boom naar beneden.

'Cloë, ben jij..... jij bent de...' Zijn ogen worden groot van verbazing en zijn mond zakt open. 'Ik weet dat ik er mooi uitzie maar je hoeft het niet overdrijven hoor'.

Opeens veranderd zijn gezichtsuitdrukking en kijkt hij me met een scheve grijns aan. 'Het spijt me dat ik ineens hier sta maar ik kom afscheid nemen'.

Ik voel me tranen opkomen. 'Waarom dan? Waar ga je heen?' 'Ik ga naar een kostschool'. zeg ik snel. 'Ik moet nu gaan ik kan niet te lang wegblijven'.

Ik ren de hoek om, denk aan mijn kamer in het studentenhuis en knip met mijn vingers. Binnen een seconde zit ik op me bed. De tranen stromen over mijn wangen ik kon het niet meer inhouden.

'Zo zo, kijkt wie hier weer terug is van haar nachtelijke avontuur!' Ik schrik me dood en kijk naar de deur. Daar staan Lisette en die vrouw.

'Je weet dat je niet weg mocht en toch ging je'. zegt Lisette. 'Als er wat was gebeurd hadden we niks kunnen doen'.

Ik kijk nog steeds van Lisette naar de vrouw maar weet geen woord uit te brengen.

Tadaa dat was hoofdstuk 3 alweer.

Het ging sneller dan dat ik verwachte. Ik kreeg ineens heel veel inspiratie.

Dankjewel wel voor de votes en ik hoop dat jullie dat blijven doen.

Justnaomi