TUTSAK AYRILIK

Sensizlik

Neresi burası? Nereye gittiğimi bilmeksizin yol alıyorum. Tek bildiğim, sensizliğe gidişim. Sensizlikte kayboluyor oluşum. Buralar çok sensiz, sensizlikte boğuluyorum. Evet, boğuluyorum. Zaten senden sonra daha nefes de alamıyorum. Çünkü benim nefesim sendin sevgilim. Senin kokundu benim nefesim. Nerdesin şimdi? Sende benim seni özlediğim kadar özlüyor musun beni?  Sanmıyorum. Özlüyorsan seviyorsundur. Ama sen beni hiç sevmedin. Değil mi sevgilim?

Eskiden herkesin yoldan geçerken imrenek baktığı bizdik sevgilim. Şimdi ben elele  geçen çiftlere imrenek bakıyorum. Bakıyorum, bakıyorum da şunu da düşünmeden edemiyorum ''Çok mu acınacak haldeyim, çok mu sensizliğin dibindeyim?'' Çünkü insanların bakışı bana bunu sorar gibi sevgilim.Gerçekten de öyle mi?

Senden sonra hiç dışarı çıkmadım ben. Sırf o elele çiftleri görmemek için.Film de izlemiyorum artık. Çünkü hepsini seninle izledim.Biliyor musun, artık yemek bile yapmıyorum? Eksik hissediyorum çünkü, senin bana yardım edişini özlüyorum. Hayat sanki artık benim için devam etmiyor. Neden böyle hissediyorum? Bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum artık. Günden güne eriyorum. Rüyalarıma giriyorsun, ama sana dokunamıyorum. Sanki hala bir yerlerde yanımda dolaşıyorsun, hissediyorum. Ama yoksun, bulamıyorum.

Şimdi bambaşka bir yerdeyim. Senin olmadığın,anılarımızın olmadığı, en azından kokunu hatırlayamayacağım bir yerdeyim. Belki alışırım sensizliğe, belki kabullenirim burada. Ama bil ki senden sonra kimseye güvenemeyeceğim bir daha. Sen benim güvendiğim tek kişiydin. Hayatıma anlam veren, yaşama sebebimdin sen benim. Sen gittin ya buralar hep sensiz şimdi, çaresiz... Biz ne ara böyle olduk be sevgilim? Sen ne ara böyle gitmeyi öğrendin? Sen gidişinle beni öldürmeyi seçtin. Sonu yok mu bu gidişlerin? Sonu yok mu bu vazgeçişlerin?