Umarım beğenirsiniz.Keyifli okumalar ... :-)
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Gömüldüğüm kitaplardan sıyrılarak başımı kaldırdım ve Sena'ya dönüp '' Sena silgiyi uzatır mısın? ''dedim.Oda derhal harekete geçerek eğilip yanında duran silgiyi uzattı.Silgiyi aldım ve silmeye başladım.Sil , sil , sil. Tekrar çöz soruyu.
Uff olmuyo.Sil tekrardan çöz.Offf yine çıkmadı sonuç.Yine kafayı yiycem.Nasıl sonuç çıkmaz ya.Sonunda Aha buldum sonucu! diyecektim ki sevincim havada kaldı.Bulduğum sonuç 7 ve şıklar:
A)1005
B)70350
C)578
D)972
E)1971
İçimden bir Oha! çektim.Bu ne abi? Ben 7 buluyorum.Şıklar desen huhuu! Uzaktan yakından ilgisi yok.Ama işin tuhaf tarafı benim bu soruyu çözemem.Matematik sorusu bide.Hani İngilizce sorusu anlarım da , matematik sorusu bu.Deliricem şimdi.Matematik benim uzmanlık alanım.
Ama ey mi yaman bey mi yaman.Ben bu soruyu çözücem, dedim kendi kendime.
Sorularla boğuşmaktan içim daralmıştı.Derhal kendimi balkona fırlattım.Temiz havayı içime çektim.Saat gecenin on birine geliyordu.Sena yine bizde kalacaktı.Zaten evlerimiz yan yanaydı.Onun annesi ve babası doktordu.Tıpkı benim gibi.Oğuz'un da babası doktordu.Annesi ise ev hanımıydı.Bizim biricik Gülseren teyzeciğimizdi.Bizi çocuğu gibi görürdü.
Senayla sırf Gülseren teyzenin o muhteşem yemekleri yüzünden Oğuzgilin evinden çıkmazdık.O da bizi güzelce doyurur, gözü gibi bakardı.Canım yaa.Onu çok seviyorum.
Temiz havayı iyice içime çektim.Balkondan etrafı izliyordum.Villamızın yanındaki ev Senagilin, onun yanındaki ev ise Oğuzgilindi.Babalarımız biz küçükken bilerek yan yana yaptırmışlardı.E tabi haliyle bizim de işimize gelmişti.
Ben düşüncelerle boğuşurken karşımdaki yapımı yeni biten ultra lüks villanın ışıkları açıldı.Ne yani yapımı biter bitmez komşularımız hemen taşınmışlar mıydı? Hayırlısı deyip tekrardan odamda test çözen Sena ve Oğuz'un yanlarına gittim.Pür dikkat kitaplarına gömülmüş test çözüyorlardı.
Çalışsınlar canım.Yine bu seneki bilgi yarışmasında biz birinci olucaktık.Ne yapalım hakeden kazansın.
Tekrardan çözemediğim soruya yönelip çözmeye çalıştım.Denedim fakat sonuç aynıydı.Ne yaparsam yapayım sonuç 7 çıkıyordu.Yok böyle olmayacak deyip soruyu Sena ve Oğuz'a sordum.
Ve sonuç hüsran! Onlarda cavabı 7 buldular.Ne soruymuş be! Bi çözemedik gitti.Beynim kazan gibi olmuştu.
Oğuz birden ayaklanıp eve gitmesi gerektiğini söyledi.Bizde hemen ayağa kalkıp Oğuz'u yolcu etmek için salona doğru ilerledik.Hemen merdivenlerden inip kapıya yöneldik.Annem yine yoktu.Bugünde nöbeti vardı.Babam ise yorgun olduğu için gelir gelmez hemen uyuya kalmıştı. Yani kısacası ev sessizdi.Oğuz'un işi çıkmasa bizde kalabilirdı.
Zaten küçüklüğümüzden beri hep birbirimizin evlerinde kalırdık.O yüzden sorun yoktu.Fakat Oğuz'un işi çıktığı için eve gitmesi gerekti.
Merdivenlerden indikten sonra kapıyı açıp Oğuz'u bahçenin kapısına kadar Sena'yla yolcu ettik.Oğuz'a da giderken el sallayıp iyi geceler dedik.Tam arkamı dönüp gidecektim ki Sena birden durup parmağıyla karşıdaki villayı gösterip ''Aaaa karşıdaki villaya birileri mi taşınmış? '' dedi.Demekki onunda haberi yoktu bu durumdan.Sorduğu soruya karşılık bilmiyorum öyle gözüküyor, dedim.
Çok uykum gelmişti.Hemen odama gidip kendimi yatağa atmak istiyordum.Göz kapaklarımla resmen savaş içerisindeydim.Bugün ders çalışmayı fazla abartmıştık sanırım.
Hemen indiğimiz merdivenleri tekrar çıkıp odama girdik.Sena'ya uykumun geldiğini söyledim.O da beni onaylayınca uyumaya karar verdik.Bazamın yanındaki kardeşimin bazasına yeni çarşaf serip Sena'nın uyuması için yer hazırladım.O bazayı gördükçe içim burkuluyordu.Hep kardeşimin o güzel yüzü geliyordu aklıma.Evet benim bir kardeşim vardı.Bir zamanlar...Onu çok özlüyorum.Aklıma geldikçe sürekli gözlerim doluyor.Yine gözlerim doldu.Sena'ya belli etmeden hafifçe burnumu çekip kendimi toparladım.
Sena'nında yatacağı yeri ayarladıktan sonra pijamalarımı alıp bi çırpıda üstümü değiştirdim.Hemen yatağıma atıp kendimi uykunun ellerine bıraktım.
~~~~~~
Birisi '' Abla , ablaaa '' deyip yanağımdan öptü.Hemen yataktan doğrulup sabahın köründe beni uyandıran cadının ellerinden tutup yatağın içerisine çektim.Gözlerinden yaş gelene kadar gıdıkladım.Onun bu haline gülüp, acıdım ve bıraktım.O da fırsattan istifade hemen yere eğilip yerdeki yastığı eline alıp bana fırlattı.
Ooo demek birileri savaş istiyor.O zaman varım.En öldürücü bakışlarımı takınıp '' Demek savaş istiyorsun ha? '' dedim.O da kafasını onaylarcasına kafasını sallayıp başka bir yastığı alıp savunmaya geçti.
Bende en sevdiğim yastığa özür dilercesine bakıp '' Haydi Bismillah '' deyip taarruza geçtim..Minik bedeniyle bana karşi koyamıyordu fakat onla uğraşmak eğlenceli oluyordu.İkimizde nefes nefes kalmıştık.Sonra birbirimize bakıp gülüştük.
Gözlerimi yumdum ve kendimi bir hastane odasında buldum.Ben nasıl gelmiştim buraya? Birden yandaki hasta yatağında kardeşimi gördüm.Gözlerinin altı mosmordu.Kafasında ise bir bone vardı.Saçları yoktu.Benim onu izlediğimi fark eder fark etmez bakışlarını bana çevirdi.Gözlerim onun gözlerini bulduğunda gülümsedi.Tıpkı bir meleğe benziyordu.Hasta bir meleğe... Kanadı kırık bir meleğe...
Yanağımdan dökülen bir damla yaşı fark eder etmez bi çırpıda sildim.Destek verircesine kardeşimin başucunda gidip elini avuçlarımın içerisine aldım.Kafasını kaldırıp yüzüme baktı.Sanki bana bir şeyler söylemek ister gibi bir hali vardı.Gülümsedim.Gülümsememe karşılık o da gülümsedi ve elimi sıktı.Gözlerini gözlerime kilitleyip ''Abla ben ölecek miyim? '' diye sordu.Ne diyeceğimi bilemedim.Güçlü olması gerekiyordu.Yaşamasını çok istiyordum fakat hastalığının çok ilerlediğini de biliyordum.
Annem , babam , ben hepimiz durumun ciddiyetinin farkındaydık.Elimizden gelen her şeyi yapıyorduk.Fakat tümör beyninin her tarafına yayılmıştı.Doktorlar ömrünün az kaldığını söylüyordu.
Tekrardan kardeşime dönüp sorduğu soruya karşılık ''Hayır ölmüyeceksin.Bütün bunların üstesinden geleceğiz.'' dedim.Kimi kandırıyordum ki?
~~~~~~
Birden çığlıklar içerisinde uyandım.Sena yanıma gelmiş ' geçti artık ' gibi şeyler fısıldıyordu.Kan ter içerisinde kalmıştım.Hala gördüğüm rüyanın etkisindeydim.Yıllardır bu gibi rüyalar görüyordum.Bunun yüzünden psikolojik tedavi bile görmüştüm fakat arada bir yine oluyordu.
Sena o günden - kardeşimin öldüğü günden - beri beni hiç yanlız bırakmadı.Ne zaman istesem yanımda oldu.Kimse onun gibi olamazdı hayatımda.O benim biricik dostum, sırdaşımdı.
O günleri unutabilmek için yapmadığım şey kalmamıştı.Bale,tango,basketbol,futbol,resim..
Boks bile yapmıştım.Sırf o günleri unutabilmek için .Onlarca dalda kendimi geliştirmiştim.Onlarca yarışmaya katılıp onlarca ödül almıştım.Zaten evimize giren biri salondaki onlarca plaketi görüp girdiğim yarışmaların neler olduğunu anlayabilirdi.
Sırtımı sıvazlayan Sena'ya dönüp ''İyiki varsın.'' dedim.Gülümseyip iyice sarıldım ona....
