where is the light?

where is the light? - Hoofdstuk 1

POV. Christie

Met een zucht word ik wakker. 'Hee!!' denk ik bij mezelf, 'wie heeft het licht uit gedaan?' Om me heen is het pikkedonker. geen straaltje, maar dan ook geen ènkel straaltje licht is te zien. Ik begin redelijk in paniek te raken. 'Hallo? Wie er hier het licht uitgedaan heeft mag het nu weer aandoen want ik vind dit niet grappig!' Ik begin te voelen om me heen. ik voel dat ik in een bed lig maar waar?? ik heb geen idee. Ik hoor voetstappen en een deur die open gaat. 'Hallo? Is daar iemand?' Ik probeer mijn stem zelfverzekerd te laten klinken, maar het lukt niet echt. 'Mooi dat u wakker bent, Christie. Ik schrik van de vreemde stem en antwoord: 'haii, mag ik vragen waar ik ben?' ' en of je het licht aan wil doen want het is hier nogal donker. Ik zie geen steek.' 'Uhh, Christie?' 'wat?!' vraag ik ongeduldig. 'Je bent in het ziekenhuis en ik denk dat ik niet zo fijn nieuws voor je heb. Je bent door een auto ongeluk blind geworden.' Ik voel me helemaal warm vanbinnen worden. Ik blind?? Laat me niet lachen. 'U maakt een grapje! Wie bent u? En waar zijn mijn ouders? Ik wil ze hier!!!' 'Ik zal uw ouders opbellen dat u wakker bent.' met die woorden loopt ze de kamer uit. Langzaam begin in tot mezelf te komen. Ik vraag me af waarom er een heel gat in mijn geheugen zit. Ik denk en opeens weet ik weer iets! Mijn beste vriendin en ik waren onverwachts eerder uit en toen zouden we naar de stad gaan! vanaf daar is er een groot zwart gat in mijn geheugen denk ik. 'Liefje! O wat fijn dat je wakker bent!' Dat is mijn moeder die weer eens overbezorgd bezig is. 'Ben je al een beetje aan het idee gewend meis?' Dat is papa, die altijd zegt wat hij denkt. 'Waaraan zou ik gewend moeten zijn pap?' vraag ik. 'Het feit dat alles een zwart gat is om me heen? Dat ik alleen maar dingen hoor en ruik? Dat ik blind ben? NATUURLIJK BEN IK DAAR NIET AAN GEWEND!!! WAT DENK JE! DAT IK HIER VROLIJK LIG TE DOEN?! HOU JE BEK DICHT, IK BEN HARTSTIKKE blind geworden.' mijn stem is steeds zachter geworden. Ik voel dat ik in tranen uitgebarsten ben want er loopt een nat iets over mijn wang. 'meisje toch, zo bedoelde ik het niet.' Tuurlijk niet pap. je meent het nooit als er weer iets uit je mond floept. Willen jullie weg gaan? Ik wil nadenken! roep ik net voor ik weer in tranen uitbarst. 'U kunt beter gaan meneer en mevrouw, Christie moet rustig aan doen.' Ik hoor mn ouders weglopen. Als ik zeker weet dat ze weg zijn verberg ik mijn hoofd in mijn kussen en schreeuw het uit: IK BEN BLIND!! IK BEN GEWOON HARTSTIKKE BLIND!! even later val ik huilend in slaap.

____________

hee, dit is echt fkng moeilijk om te schrijven ;( daarom hoop ik dat jullie 't lezen :)) Ik hoop dat dit leuk genoeg is...

Comment & Vote x