POV. Christie
Ondertussen heb ik nagedacht over mijn verdere leven. Ik wil alles uit het leven halen ookal kan ik niet zien. Ik wil braille leren lezen, zodat ik weer boeken kan lezen. ( I love books <3 ) Ik hoor iemand op de deur kloppen. 'Binnen'. 'Heey Christie, het spijt me dat ik niet eerder ben gekomen maar eerlijk gezegd durfde ik niet. Ik was bang dat je boos zou zijn.' Aan deze zee van woorden hoor ik dat het Lotte moet zijn, er is me gezegd dat ze me heeft gewaarschuwd maar dat het al te laat was. 'Heey Lottiee', zeg ik met een grote grijns. 'Ohh ben je niet boos?' Ik hoor de angst in haar stem. 'Nee natuurlijk niet!! Hoe kan ik boos op jou zijn als je me nog gewaarschuwd had. Ik bedoel, je probeerde 't tenminste.' 'Ik ben zoo blij dat je niet boos bent!' Ik kan de blijdschap horen in Lotte's stem. 'Weetje Lotte, sommige mensen denken dat blind zijn wel mee valt, maar het is in éen woord: VERSCHRIKKELIJK! 's ochtends word ik wakker en elke keer denk ik: Hee! wie heeft het licht uit gedaan? En dan bedenk ik me weer dat ik blind ben, dat ik nooit mijn kinderen kan zien opgroeien, dat ik niet met jou even een leuke film kan kijken want ik zal niks kunnen zien.' Ik barst in tranen uit en schreeuw alle emoties eruit. ' IEDEREEN ZEGT WEL, OH JOH DAT WENT WEL, DAT IS NIET ZO JE ZIET GEEN ENE REET MEER! GEEN ENKEL STRAALTJE ZONLICHT!' Ik voel 2 armen om me heen. Ik huil uit op de schouder van Lotte en hoop dat het allemaal een droom is...
________________
hey, sorry voor t korte stukje, heb geen inspiratiee
Conment & Vote x
YOU ARE READING
where is the light?
Roman pour AdolescentsChristie word wakker in een ziekenhuis kamer, maar dat kan ze niet zien. ze is blind geworden door een auto ongeluk. als ze dat doorkrijgt, word ze depressief. alle vrienden en familie om haar heen proberen haar weer te laten lachen...
