where is the light?

Where is the light? - Hoofdstuk 5.

POV. Christie

Vandaag mag ik eindelijk naar huis. De dokters zeiden dat ik niet moest verwachten dat het makkelijk zou zijn. 'Dat vooral omdat je terug komt in een bekende omgeving, maar dat niet kan zien dus alles is opnieuw onbekend terein voor je.' Zei de dokter. Dus nu zit ik te wachten op mijn ouders. Van het ziekenhuis heb ik een stok gekregen voor later, zodat ik mezelf kan redden in het openbaar. Toch vraag ik me af hoe het zal zijn als ik thuis ben. Ik bedoel hoe moet ik douchen? Hoe kan ik makkelijk mijn haar doen als ik het niet kan zien? Ik wilde eerst altijd kapper worden en mijn eigen zaak openen en dan genoeg verdienen om mijn eigen huis te kopen. Maar dat kan niet meer...

Als ik uit de auto stap word ik gelijk onzeker omdat ik waar ik sta het niet herken. 'Pap? Kan je me helpen naar binnen?' 'Natuurlijk, kom maar.' Als we binnen komen merk ik gelijk dat het moeilijker is. Ik kan de kapstok niet eens vinden, dus gooi ik mijn jas gewoon maar neer. Als ik denk dat ik bij de deur ben, kan ik de deurklink niet vinden dus vraag ik papa weer. 'Pap? Kan je de deur open doen?' Jahoor maar waarom sta je dan bij de muur?' Misschien omdat ik niet zie of ik goed sta?!' 'Sorry meis, het is voor mij ook wennen.' Zegt pap. Als we eenmaal binnen zijn, komt de geur van vanille en chocolade taart mijn neus binnen. 'Hebben jullie speciaal voor mij mijn lievelings taart gehaald?' Vraag ik blij. 'We vonden dat we je wel een beetje mochten verwennen als je thuis zou komen, dus hebben we jouw lievelings taart gehaald.' Antwoord mama. 'Dankjullie wel! jullie hebben geen idee wat dat voor mij betekent.' Met een toch wel blij gevoel stop ik een heerlijk hapje taart in mijn mond.