Bir yalnızlık şehri yıkılmış
Kısılmış ve harap olmuş gözlerinde.
Bir çağ devretmiş kendini
Çocukluğumuzun, suskunluğumuzun
Ve dahi sevişmelerimizin üzerinde
Sonra.. O kıyamet senaryosu sözlerinde
Yalan tüm şarkılar, söylenmiş
Ve söylenmemiş tüm sırlar, silinmiş.
Yıllar dolusu beddua sinmiş avuçlarına.
Bir sen kadar yakınımda hatta.
Bir ben kadar uzağında sonra.
Yazdıkça yansın kalemin,
Ve savursun küllerini rüzgar
Bu bensiz şiirlerinin
Duvarlara fısıldarken ismimi
Daha küçücük, ufacık elleri
Belki bir çocuk, belki bir kadın.
Bir aynada dev bir zaman sanki.
Çarpılmış ve küsmüş yüreği.
Farksız bir ölüden,
Ve farklı tüm düşleri
Düşmüşçesine Cennet'ten
Mosmor kesilmiş asalet gibi.
Çürüyerek, susarak..
Hergün biraz daha kaskatı.
Ve kurşun kadar ağır sımsıkı.
Sonra bakmışsın unutmuş
Unutulmuşuz.
Hatta sorsan adının ilk harfini.
Arsız bir suretle yüzü
Güneşin ardına saklanacak.
Sonra bakmışsın, varız.
Ve sen daha ağlamadan kaybolmuşuz.
Yollar bile vazgeçmiş sonundan.
Bırak demiş..
Bırak!
