Black Butler Μια Ιστορια Αγαπης 1 {6/6}

~Οχι!Δεν ειναι ομορφος!~ {4/6}

William: Αρκετα δαιμονα!Μπορεις να σταματησεις τωρα...

Ο Sebastian κοιταξε πισω του και αντικρισε τον William να κραταει την κοπελα που εκλεψε το δαχτυλιδι του αφεντη του.Με αργα και σταθερα βηματα πλησιασε σιγα-σιγα.Οταν εφτασε αρκετα κοντα απλωσε το χερι του περιμενοντας ο William να του δωσει το δαχτυλιδι με το μπλε πετραδι.Ο William του το εδωσε πισω και υστερα κοιταξε την Isabel με μια τεραστια ικανοποιηση καθως δεν περιμενε ποτε η κορη του να καταφερει να γλυτωσει απο εναν δαιμονα.Χαμογελασε πλατια και την αγκαλιασε σφιχτα.

William: Ειμαι περηφανος για εσενα μικρη μου.Τα καταφερες αποψε!

Sebastian: Ναι τα καταφερε...Για ποιον λογο ηθελες το δαχτυλιδι του αφεντη μου?Σε τι θα σε ωφελουσε αυτο?...Αυτη η νεαρη θα μπορουσε να πεθανει απο αυτο αν θες να ξερεις...

William: Δεν πεθανε ομως και καταφερε να ξεφυγει απο εναν δαιμονα που υποτιθεται θα επρεπε να την πιασει και να παρει πισω το κλεμμενο αντικειμενο.Κατι που δεν εκανες...Τελικα δεν εισαι τοσο ικανος οσο νομιζα...

Ο Sebastian φανηκε τρομερα ενοχλημενος απο τα λογια του William αλλα δεν αντεδρασε και τοποθετησε το δαχτυλιδι του αφεντη του στην τζεπη του.Σηκωσε τα χερια του και μολις εφτιαξε τον γιακα του εριξε αλλη μια ματια στον παλιο του εκθρο.

Sebastian: Καλο σας βραδυ.

Ειπε με εναν ψυχρο τονο στη φωνη του,γυρισε την πλατη του και με γρηγορα βηματα περπατησε ξανα πισω στην κατοικια του αφεντη του.Ειχε νευριασει μετα απο αυτο που ειχε γινει.Οχι μονο δεν καταφερε να πιασει μια μικρη κοπελα και να παρει πισω το δαχτυλιδι αλλα ολο αυτο ειχε γινει και χωρις λογο...Σαν ενα παιχνιδι απλα για να περασει η ωρα...Μπορουσε ομως να παραδεχτει πως η μικρη αυτη κοπελα ειχε τεραστιο θαρρος...Η Isabel κοιτουσε τον Sebastian καθως εφευγε μακρια και χαμογελασε.

Isabel: Απο οσο θυμαμαι πατερα εσυ μου ειχες πει πως οι δαιμονες ειναι ασχημοι και οτι η οψη τους ειναι τρομερη!Απο οσο ειδα σημερα αυτος ο δαιμονας δεν ειναι ασχημος...Μπορω να πω πως ειναι αρκετα ομορφος και εχεις ενα καλοδιατηρημενο σωμα!

William: Δεν θελω να ακουω βλακειες Isabel...Ειναι κακασχημος και αχρηστος...Δεν τον ειδες πως δεν καταφερε να σε πιασει με τιποτα?

Isabel: Βασικα....με επιασε αλλα ηταν τοσο χαζος που με αφησε απο τα χερια του για να πεσω απο ενα δεντρο...

William: ΟΡΙΣΤΕ?

Isabel: Εσυ τι περιμενες?Να ηταν καλος μαζι μου?Ξερεις πως μου επιτεθηκαν αλλα δυο ατομα με οπλα?...Το καλο ειναι πως δεν επαθα κατι σοβαρο...Μονο η πλατη μου ποναει απο το χτυπημα στο εδαφος!...Μπορουμε να παμε τωρα σπιτι σε παρακαλω?

Ο William αναστεναξε και πηρε στα χερια του την κορη του ωστε να την παει πισω στο σπιτι.Στην κατασταση που ηταν δεν μπορουσε να την αφησει να περπατησει και να κανει αλματα μονη της.Υστερα μετα απο καποια λεπτα ο William βρισκοταν πισω στο σπιτι μαζι με την Isabel.Σε εκεινον δεν του αρεσε καθολου το σχολιο που ειχε κανει η κορη του για αυτο το τερας..Τον αποκαλεσε ομορφο...Αυτο ηταν κακο...Τι στο καλο του βρηκε αυτου του τυπου?Προσπαθησε να ηρεμησει και προσπαθησε να πεισει τον εαυτο του πως η Isabel απλα εκανε ενα μικρο αθωο σχολιο...