1# Luck ~ A Dutch Niall Horan fanfiction (VOLTOOID)

Chapter 1

Niall Point Of View

''Bedank Londen! Dit was de leukste afsluiter ooit!'' Roep ik door mijn microfoon. Met mijn gitaar nog altijd in mijn handen. Ik zwaai naar onze fans en deel handkusjes uit. Niet te geloven dat deze tour nu ook al voorbij is. Ik kijk naar Harry en zie bij hem een kleine traan over zijn wang rollen. Hij huilt wel vaker met dit soort dingen, het is tenslotte het laatste optreden voor een hele lange tijd. Ik kijk naar hem en glimlach als hij terug kijkt. 

Met een grote lach op mijn gezicht kijk ik nog één keer om. ''Bedankt voor alles!'' Roep ik nog snel. En dan loop ik met de jongens naar achter. We gaan op het rechthoekige ding staan en zakken naar beneden. Van het podium af. Je kan de fans nog horen gillen. Het liefst ren ik weer terug het podium op, maar dat kan natuurlijk niet. Onze tour zit er echt op. 

''Hazza je huilt. Maar dat hoeft ni...'' Ik stop met praten en grijp pijnlijk naar mijn hoofd. Ik knijp mijn ogen dicht. Deze pijn voel ik de laatste tijd wel vaker. ''Niall gaat het wel? Kom ga eventjes zitten.'' Zegt Harry bezorgdt. Ik schud zachtjes mijn hoofd en duw zijn arm van mijn schouder. ''Nee, het gaat wel. Het is al beter.'' Zeg ik zachtjes. Ik zie Harry met opgetrokken wenkbrauwen naar mij kijken. Ik vind gewoon dat hij niet altijd zo bezorgd moet zijn. Ik bedoel. Hij heeft toch ook weleens hoofdpijn? 

''Wanneer moeten we eigenlijk weer optreden voor de radio?'' Vraag ik als we in de supergrote auto zitten. ''Overmorgen moeten we voor de radio optreden. En morgen hebben we een interview.'' Zegt Liam. Ik knik en glimlach naar Liam.

''Het is best raar, dat onze derde tour nu al af is!'' Zegt Louis na een korte stilte. ''Ja. Nu vragen we niet zomaar naar welk land we morgen gaan.'' Antwoordt Zayn met een glimlach. ''Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest jongens. Optreden is het liefste wat ik doe. En nu een tijdje geen gillende fans meer om je heen.'' Zeg ik met een zwakke glimlach. Terwijl ik een beetje onderuit gezakt op mijn stoel zit...

De auto komt langzaam tot stilstand. Ik doe de deur vanbinnen open en stap uit. Ik kijk met een glimlach om me heen. ''Jongens ik neem mijn woorden terug. Die gillende fans zijn er altijd.'' Zeg ik waardoor Harry in de lach schiet. ''Jongens het hotel in alsjeblieft, straks gebeurd er iets.'' Zegt Paul die naar ons toekomt. Soms lijkt het echt net onze vader. En dan zijn wij de kinderen die maar niet willen luisteren. 

Ik loop richting de fans die achter hekken staan. Dat snap ik dus nooit. Waarom zitten ze een soort van opgesloten? Ik loop naar een meisje met blond haar. Ze heeft een T-shirt aan van mij. Dat blijft leuk om te zien, geweldig! ''Niall a picture please!'' Zegt ze met tranen in haar ogen. Ik glimlach en pak haar mobiel aan. En ik maak een selfie van ons tweeën. Zo doe ik dat bij nog vijf anderen. Ik zie dat de andere jongens ook bezig zijn met selfies maken.

Ik wil richting het zesde meisje lopen, maar dan voel ik die vreselijke pijn weer. Ik grijp pijnlijk naar mijn hoofd en laat me op mijn knieën vallen. Ik zie de fans nog net schrikken, ze worden helemaal gek. 

Weer knijp ik mijn ogen dicht. Ik wil die vreselijke pijn laten stoppen, maar dat gaat moeilijk als je niet kan toveren. Ik voel twee sterke armen om me heen. Het is Liam. Hij tilt me omhoog en omarmt me. Gelijk zie ik ook Paul op me afkomen. De andere jongens staan er een beetje verslagen bij. Maar goed, wat kunnen ze ook doen? Ze kunnen de pijn toch niet stoppen. 

Liam neemt me mee naar binnen. De pijn wordt minder. Maar toch durf ik mijn hand niet van mijn hoofd te halen. Straks wordt de pijn weer erger. En dat is natuurlijk het laatste wat ik wil. 

Het hotel is best luxe. En best groot. ''Wij hadden gereseveerd, One direction. Je weet wel.'' Zegt Paul aan de balie. ''Gaat het Niall?'' Vraagt Liam aan mij. Ik knik terwijl ik weer een beetje op mijn benen kan staan. ''Kamer vijfentwintig en zesentwintig is voor jullie.'' Zegt de vrouw aan de balie terwijl ze de sleutels aan Paul geeft.