Pistolas Negras

Hoofdstuk 7.

Met grote ogen kijk ik naar zijn zoon. Hij heeft gewoon een kind! Hoe zal hij zijn vrouw behandelen? Aangezien hij vrouwen slaat! Echt geen respect. "Ga naar je kamer" zegt hij droog tegen zijn kind. "Saldremos afuera? (Zullen we naar buiten gaan)" vraagt zijn kind. "No, ve a tu cuarto (Nee ga naar je kamer)" zegt Djavairo. "Maar..." "NU METEEN!" Geschrokken rent de jongen weg.

"Je bent vreselijk" zeg ik zacht. "Moet dat mij zogenaamd pijn doen?" lacht hij eng. "Ik wil naar huis. Laat me gaan" zeg ik. Met grote stappen loopt hij naar me toe. Hij trekt me bij mijn haren en gooit me op de grond. "Je zet geen stap naar buiten voordat je mijn documenten terug geeft, BEGREPEN?!" "Ik heb niks! Ik zweer het" huil ik zachtjes. Hij schopt nog tegen mijn buik en verlaat de kamer. Huilend ga ik in een hoekje zitten.

"Hey hey, je hebt een kamer gekregen om te rusten enzo. Niet om op de grond zitten huilen" zegt de man die Richelo heet. Hij helpt me met opstaan en brengt me naar een bed. "Wie ben jij en wat wil je" zeg ik en veeg mijn tranen weg. "Ik ben zijn neef, weet je het nog?" "Oh... ja" "En ik ben niet zo slecht als hem, ik wil je graag helpen" zegt hij en komt naast me zitten. "Ik wil naar huis, kun je me daarmee helpen?" vraag ik. "Nee maar..." "Ga dan weg alsjeblieft" onderbrak ik hem. "Ik help je om te voorkomen dat hij je niet meer slaat" "Zelfs jij bent bang voor hem, waar heb je het over?" hij lacht zachtjes en kijkt weg.

"Mijn neefje is gewoon..." "Ik wil niks over hem weten. Het enige wat ik wil is naar huis" zeg ik. "Dat kan pas als je zijn documenten terug geeft" "Maar dat heb ik niet! Hoe moet ik dat bewijzen!" riep ik. "Maar hij zegt dat hij je een keer alleen heeft gelaten in zijn kantoor" "Ja, toen kwam ik zijn bestelling brengen. En hij ging toen even weg en ik had niet aan zijn spullen gezeten... Echt niet" snik ik. "En jij ging weg nadat hij terug kwam?" "Ja, ik..." "Ik geloof je, ik weet al wie ze heeft" zegt hij en rent de kamer uit.

Perspectief Richelo

Zo snel mogelijk ren ik naar Djavairo zijn kamer. Ik weet het zeker dat zij die documenten niet heeft. Misschien is het gewoon iemand die hier werkt die het heeft gestolen? Maar zij zeker niet, dat arme meid hoort hier niet. Ik klop op zijn deur en loop naar binnen nadat ik een ja hoor. Ik zie dat zijn zoontje op Djavairo zijn buik ligt. Hij was waarschijnlijk aan het spelen met zijn zoon.

"Laat haar gaan, Dja" zeg ik. "Waarom zou ik? Ze moet..." "Ze heeft niks! Oké?" Hij legt zijn zoon op zijn bed en gaat rechtop zitten. "En hoe weet jij dat? Heb je bewijs? Hmm?" "Luister Dja, je had haar bijna vermoord! Al die tijd had ze de waarheid kunnen zeggen, maar dat zegt ze niet omdat ze niks heeft!" riep ik. "NIET... roepen" zegt hij boos. Ik zucht en rol met met mijn ogen.

"Ik laat dat wijf niet gaan, punt uit" zegt hij. "Dja..." "NEE IS NEE!" Schreeuwt hij. "Oké... oké. Wat jij wilt. Maar ik weet zeker dat zij er niks mee te maken heeft" zeg ik. "Kom je nou voor haar op?! WEET JE WEL WAT VOOR DOCUMENTEN ZIJ GESTOLEN HEEFT?!" Schreeuwt hij woedend en loopt naar me toe. "Ja, ik weet dat het belangrijke documenten zijn, maar geloof me! Ze heeft echt..." "ZIJ HEEFT DAT! EN WEG WEZEN NU!" Schreeuwt hij. "Hoe heet zij eigenlijk?" vraag ik om zijn opmerking te negeren. "Weet ik veel!" riep hij. "Heb je niet gevraagt hoe ze heet?" "Nee, ik heb niks aan haar naam. En weg NU!" ik zucht en verlaat zijn kamer.

Perspectief Youssra

Na een uur komt die Richelo weer binnen. "Hey" ik negeer hem en staar naar de muur. "Het spijt me voor mijn neefje, hij is echt onmogelijk over te halen" zegt hij en komt naast me zitten. "Hij is vreselijk" zeg ik. Hij lacht kijkt me aan. "Hoe heet jij eigenlijk?" vraagt hij. "Youssra" zeg ik. "Youssra.." hoor ik hem heel zacht fluisteren.

"Wat is jouw afkomst?" "Kwart Spaans, en de rest Marokkaans" zeg ik droog. "Mijn afkomst is..." "Ik vroeg niet op jouw afkomst" onderbrak ik hem. "Ik wil gewoon een gesprek met jou beginnen" zegt hij zacht. "Nou ik niet, wil je weg gaan. Ik wil alleen zijn" zeg ik. "Ik probeer aardig te zijn. Waarom doe je zo?" "Ik ben niet instaat op te praten oke?" Hij knikt en loopt weg.

Misschien doe ik een beetje bot tegen hem...
Hij probeert gewoon aardig te zijn.

_

Perspectief Nasima (Madré)

"We moet nu gaan!" riep ik tegen Romano. "Het is beter als u niet meegaat" zegt hij. "Wat?! Ben je helemaal gek! Het is MIJN dochter en ik moet haar nu terug halen!" riep ik. "Het is te gevaarlijk daar. Ik red het me wel" zegt hij. "Nee ik..." "Youssra zou niet willen dat u iets over komt. Blijf alstublieft thuis. Ik ga Youssra halen, dat beloof ik" zegt hij. Huilend knik ik. Hij drukt een kus op mijn hoofd en loopt weg. Laat mijn dochter gezond terug komen alsjeblieft...

"Het is allemaal jou schuld!" riep ik tegen mijn man. Hij negeert me en loopt door.

Perspectief Youssra

"Ik heb eten voor je" zegt Richelo. "Pfff jij weer" zucht ik. "Eh... sorry dat ik eten kom brengen?" "Het spijt me, zo bedoelde ik het niet" zeg ik zacht. "Het geeft niet" zegt hij geeft me een warme zakje. "Mac" lacht hij. "Bedankt" zeg ik. Ik pak alles eruit en deel met hem. "Zo je deelt graag, niet verwacht" zegt hij met volle mond. "Normaal deel ik niet, maar in dit geval wel" zeg ik. Hij knikt en eet verder.

Net wanneer we in gesprek beginnen te raken, horen we een harde schot. Geschrokken kijk ik Richelo aan. "Ik ben zo terug" zegt hij en rent weg. Wie heeft die monster nu weer geschoten? Hij heeft echt geen hart. Hoe kan hij een kind hebben? Welke vrouw zou met hem willen trouwen of wat dan ook?!

De deur gaat open en een man vol met bloed word op de grond gegooid. Mijn handen hou ik tegen mijn mond wanneer ik zie wie het is. "R...romano" stotter ik zacht. "WAT HEB JE GEDAAN!" Schreeuw ik tegen Djavairo en kniel voor Romano. Nee nee! Hij mag mij niet verlaten! "Hij zocht naar" lacht Djavairo. "Word alsjeblieft wakker! Je mag me niet verlaten! Romano!" riep ik huilen en schud hem heen en weer. "Doe geen moeite, hij is dood. Zie je niet dat ik hem door zijn hoofd schoot?" lacht hij.

"Je bent meer dan vreselijk Djavairo! Ik hoop dat JIJ dood valt!" riep ik huilend. "Wat... zei je?" "VAL DOOD! VAL DOOD!" Schreeuw ik huilend. Hij loopt naar me toe en trekt me bij mijn haren de kamer uit.

Gaat hij me vermoorden? Ga ik achter mijn lieve Romano aan?...

•••

Vergeet niet te stemmen❤🥀