Pistolas Negras

Hoofdstuk 2.

"Lo sientot tesoro (Het spijt me schat) ik kan niet komen" zeg ik tegen Romano via de telefoon. "No hay problema baby (Geen probleem). Ik kom je morgen na je werk ophalen ja?" Zegt hij lief. "Sí" zeg ik. Ik neem afscheid van hem en hang op. Nooit mag ik wat leuks doen met Romano. Mijn vader zegt dat hij er geen problemen mee heeft van mijn relatie met Romano, maar toch accepteert hij sommige dingen niet. Ik snap het gewoon niet meer. Vindt hij het nou wel of niet goed?

Trouwens, zijn mening boeit mij niet. Ik ben geen kind meer en ik mag doen wat ik wil. Ik heb recht op vrijheid. Hoewel mijn ouders me nog zien als een tiener. Maar maakt niets uit, langzamerhand gaan ze het wel begrijpen. "Papa voy a la tienda! (Papa, ik ga naar de winkel!" Riep ik. Ik hoor hem iets mompelen wat ik totaal negeer. Ik trek mijn schoenen aan en verlaat het huis.

Ik verstop mijn wapen goed, en stap mijn auto in. Ja, ik heb altijd een wapen bij me. Je weet maar nooit wat er gaat gebeuren. Hier is niet echt veilig. Maar gelukkig heb ik tot nu toe niks ergs meegemaakt.
Voordat ik naar de winkel ga, ga ik even langs Romano. Hij woont niet ver weg. We zijn echt lang samen. Bijna 3 jaar denk ik. We houden veel van elkaar en kunnen niet zonder elkaar.

Voordat ik aanbel, gaat de deur al open. Met een grote grijns staat hij voor de deur. "Que sorpresa (Wat een verrassing)" glimlacht hij. Ik lach en druk een kusje op zijn mond. Hij gaat op zij zodat ik naar binnen kan. Ik plof neer op de bank en pak een snoepje dat op de tafel ligt. Romano is best een nette jongen. Hij is netjes, respectvol en behandeld me goed. Tuurlijk hebben we af en toe kleine ruzie's die nergens opslaan, maar verder gaat alles goed.

"Ik wilde je net bellen" zegt hij en komt naast me zitten. "Waarom?" "Je spullen brengen. Ik heb ze gewast" zegt hij en pakt een tasje die hij vervolgens aan mij geeft. Ik kijk erin en zie mijn shirt, broek en bh. Oh ja... juist. "Thanks babe" zeg ik. By the way, ik ben niet meer maagd. Romano is degene die mijn hart en maagdelijkheid heeft gestolen. Maar ik vind het niet erg. Ik vertrouw hem volledig.

Ik weet niet of het eigenlijk wel mag in mijn geloof of Cultuur of wat dan ook. Niemand heeft het ooit iets verteld over geloof en cultuur enzo. Ik ben nooit in Marokko geweest, en daarom weet ik totaal niks over het cultuur en geloof. Mijn ouders praten daar nooit over. Maar ja, dat komt nog wel, denk ik. Ik wil graag een keer Marokko bezoeken. Heb ik daar familie? Vast wel, toch? Hmm.. ik zal wel met mijn moeder erover praten.

"Ga je mee naar de winkel?" Vraag ik aan hem. "Let's go" zegt hij. We staan op en lopen naar mijn auto. "Ik ga rijden" zegt hij. Ik knik en geef hem de sleutels. Ik heb zoveel zin in morgen! Dan is Romano namelijk jarig! Hij wordt 24 jaar. "Wat is jouw planning morgen?" Vraag ik. "Como todos los años, baby (Zoals elke jaar baby)" zegt hij. "Wil je serieus al jouw verjaardagen alleen met mij doorbrengen?" Lach ik. Hij glimlacht en knikt trost.

Elk jaar brengen we zijn verjaadag samen door. Dus we doen eigenlijk samen iets leuks. Ik geniet ervan, hij geniet ervan. Hij parkeert de auto en we stappen gelijk uit. Hij pakt mijn hand vast en samen lopen we hand in hand naar de winkel. Ik haat deze winkel, omdat hier altijd dronken mensen zijn. Iedereen koopt wat ze willen en gaan. Niet dat er mensen lastig worden gevallen, maar gewoon ik voel me niet veilig hier. Ik haal snel mijn benodigdheden en reken af.

_

20:30

"Mama? Ik wil met je ergens over praten" zeg ik. "Kom binnen" zegt ze. Ik knik en loop haar kamer binnen. Rustig neem ik plaats op haar bed. "Ik wil meer weten over het Marokkaanse cultuur en geloof" zeg ik. Ze zucht en gaat rechtop zitten. "Waarom? Het is niet zo belangrijk. Leef gewoon je leven meid" zegt ze. "Quiero ir a Marruecos (Ik wil naar Marokko gaan)" zeg ik. "Sólo? (alleen)" "Je mag meegaan" zeg ik. "Voy a hablar con tu padre al respecto (Ik ga er met je vader over praten)" zegt ze. Ik zucht en sta op. Zonder iets te zeggen loop ik weg.

Mijn vader gaat het niet goed vinden. Maar alsnog ga ik! Ik wil er namelijk alles over weten. Ik bedoel, ik ben Spaans opgevoed terwijl ik eigenlijk een groots deel Marokkaans ben. Maar geen probleem, het komt wel goed. Dat hoop ik dan.

Perspectief: Nasima (Madré van Youssra)

Ik begrijp heel goed dat mijn dochter meer wilt weten over haar Cultuur, maar ik heb dat liever niet. Ik heb liever dat ze nu gewoon verder gaat hoe ze is.
Ik heb mijn ouders nog In Marokko, maar willen ze mij wel zien? Of wil ik hun wel zien? Nee.
Ik mocht namelijk niet met Zakaria trouwen terwijl we zielsveel van elkaar hielden. Mijn ouders lieten me kiezen tussen hen en Zakaria. Eindstand koos ik toch voor mijn man.

Vandaar dat ik eigenlijk geen contact heb met mijn familie. Ik leef hier goed en heb niks te kort. Ik heb genoeg aan mijn dochter en man. Misschien dat we wel één keer op vakantie naar Marokko gaan.

_

Next Morning 10:00

Perspectief: Youssra

"Happy Birthday to you bebé!" Riep ik en spring op hem. "Gracias, mi amor (Dankje mijn liefste)" "Damn je ziet er goed uit" zeg ik lachend. "Net als jij toch" zegt hij en zoent me kort. Ik geef hem een tasje waar zijn cadeau's erin zitten. "Ik zei dat het niet hoeft" "En jij denkt dat ik ga luisteren? Begin open te doen" zeg ik. Lachend opent hij het tasje. Als eerst haalt hij een doosje eruit die hij vervolgens open maakt. Een kleine Gold Ak47 zit erin. (Omslag).

"No!" Riep hij blij. Deze is van echte goud en heel duur. Hij had dit altijd al gewild. Wat hij ermee gaat doen weet ik niet precies. "Ik hou van je!" Riep hij blij. Hij drukt een korte kusje op mijn voorhoofd en haalt de rest eruit. Een horloge, schoenen en een paar kleine dingen.

"Is dat Djavairo?" Vraag ik. Romano knikt en trekt me snel naar de auto. Ik haat Djavairo. Iedereen haar Djavairo. Weet je waarom? Hij is een huur moordenaar. Een gevaarlijke gast dus. Hij heeft ook een kennis van mij vermoord. Hij is vaak genoeg opgepakt, maar een paar dagen daarna komt hij weer vrij.

_

"Het was leuk bebé, kom je vanavond langs?" Vraagt hij met een lieve glimlach. Ik knik en zoen hem. Na een tijdje trek ik me terug en stap uit de auto. Ik loop de winkel in en zie mijn vader praten met waarschijnlijk een klant. "Youssra, consigue Armatix iP1 ahora (Youssra, haal Armatix ip1 nu)" zegt hij. Ik knik en loop naar de bovenste afdeling. Snel haal ik de Armatix iP1 met een horloge. Dit is wel een dure Pistool!

Nadat ik kort heb gewerkt, sluit ik alles af. Vermoeiend loop ik naar huis aangezien ik niet ver weg woon. Thuis aangekomen, neem ik een heerlijke douche. Ik app Romano dat ik niet ga komen omdat ik echt moe ben. Ik ga lekker mijn bed in en sluit mijn ogen.

Morgen weer een mooie dag.

Toch?...

•••

Omdat ik van jullie hou nog een deel😍❤️

Stemmen zou lief zijn❤️