Pistolas Negras

Hoofdstuk 28.

Met een glimlach staar is naar mijn broer die zijn glaasje water opdrinkt. Na één week is hij gelukkig wakker geworden. Ik kan het gewoon niet geloven, ik heb een broer! Altijd al wat ik wilde hebben. Toen hij dat vertelde, raakte ik meteen al gehecht aan hem. Maar toen moest Djavairo het verpesten, en daardoor dacht ik dat ik mijn broer weer kwijt was. Maar gelukkig niet.

Met Djavairo heb ik nu minder contact. Nou ja... eigenlijk negeer ik hem hele tijd. Hij heeft wel beveiligers naar me gestuurd zodat ik elke ochtend gebracht word naar het ziekenhuis, en dan weer terug. Pfff... Ik wil gewoon weg van hem. Hij is zo ingewikkeld.

"Ik weet dat ik mooi ben, maar je hoeft niet zo te staren. Ik hoef geen boze ogen" zegt hij na een tijdje. Ik kijk hem raar aan. "Zeg snel Ma sha Allaah voordat je boze ogen gooit" zegt hij waardoor ik hem nog raarder aankijk. "Zeg dan" herhaald hij. "Ma sha Allaah..." zeg ik met een rare gezicht.

"Wat kijk je zo? Weet je niet wat dat betekent ofzo" zegt hij droog. "J..jawel denk ik, maar ik heb dat nooit gezegd" zeg ik zacht en kijk weg. "Hoe bedoel je nooit?" vraagt hij en kijkt me aan.

Ik zucht luid. "Ik... ik ben niet Islamitisch opgevoed" zeg ik. Hij knippert overdreven met zijn ogen. "Nee... Dat geloof ik niet. Heeft papa jou dat nooit geleerd?" vraagt hij. Langzaam schud ik met mijn hoofd. "Hoe kan dat? Hij was zo diep bezig met het geloof, en we gingen vaak samen naar moskee. Hij gaf zelfs Koranles in Marokko" zegt hij.

"Wacht wat?... Papa was bezig met het geloof? Ik heb dat nooit gemerkt. Mijn moeder mocht nooit over het geloof praten met mij. Papa wou juist niet dat ik Islamitisch opgevoed zou worden" zeg ik.

"Wacht... huh? De vader die IK ken was een Imaam! Hoe kan je mij nu wijs maken dat hij jou niet islamitisch wou opvoeden" zegt hij boos. "Geloof het of niet, het is zo. Ik mocht ook nooit naar Marokko. Ik mocht bijna niks wat met Familie of geloof te maken had" zeg ik.

Lang blijft hij naar het plafond staren.
"Als het echt zo is... dan..." zegt hij. "Dan wat?" zeg ik. "Dan komt er verandering in toch eh tamza" zegt hij met een grijns. "Wat is tamza nou weer" zeg ik en stop een koekje in mijn mond.

"Hmm heerlijk dit, ik kan jou zovaak uitschelden in het Marokkaans" zegt hij met een volle mond. "Leeg eerst je mond" zeg ik. Expres begint hij hard te kauwen. "Azzedinne, doe normaal" zeg ik en schuif een beetje van hem weg. "Saff saff, yallah kom naast mij zitten" zegt hij en wijst naar een plek naast zijn bed.

Wanneer ik naast hem kom zitten begint hij weer als een ezel te kauwen. "Azzedinne!" riep ik. Hij lacht en blijft maar eten. "Je bent kinderachtig" zeg ik. "Wat kinderachtig? Je hebt echt veel gemist in Marokko, zusje. Ik vind het heel zielig voor jou dat je hier geboren bent. Zelfs een 3 jarige jongen gedraagd zich als een 30 jarige hier zo. In Marokko word je pas volwassen wanneer je getrouwd bent" zegt hij weer met een volle mond. "Je bent echt raar" zeg ik.

"Je hebt geen jeugd gehad, meskiena. Ik ga je opnieuw opvoeden saffi? Dan heb je een beetje lol in je leven" zegt hij. Ik rol met mn ogen en ga weer zitten.

~

Met een tas vol eten, loop ik zijn kamer weer binnen. Ik groet de verpleegster die net wegliep. "Gaat het met je been en schouder?" vraag ik. Hij knikt. Oh ja, hij is geschoten in zijn been en schouder. Gelukkig niet in zijn buik.

"Nadat ik hier uit ben, gaan we naar de moskee" zegt hij opeens. "N..naar de moskee? Maar ik ben daar nooit geweest" zeg ik snel. "Ja dus? Dan ga je vanaf nu vaker met mij. Als papa jou niks heeft geleerd over het geloof, dan doe ik dat wel" zegt hij serieus. Met een glimlach kijk ik hem aan. Ik houd nu al van hem!

Ik geef hem een strakke knuffel. Iets te strak waardoor hij pijnlijk kreunt. "Oh sorry" zeg ik snel en laat hem los. "Youssra, kan ik je even spreken?" hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Djavairo weer. "Wat moet je van haar?" mengt Azzedinne en probeert op te staan. "Blijf liggen!" riep ik.

"Wat wil je, Djavairo?" vraag ik. "Ik wil jou even spreken" zegt hij. "Pech, want ik wil jou niet spreken" zeg ik. "Dan heb JIJ pech" zegt hij en trekt me mee. "Azzedinne! Blijf liggen, alsjeblieft. Ik sta gewoon hiernaast" zeg ik wanneer ik zie dat Azzedinne probeert op te staan.

"Wie is dat? En waarom negeer je mij?" vraagt hij. "Hij is mijn broer! Hoevaak moet ik je dat nog duidelijk maken?" zeg ik geirriteerd. "Jouw broer? Ik geloof het nog steeds niet. Misschien is dit allemaal in scene gezet" zegt hij serieus. "Jij bent echt een ongelofelijke klootzak. Laat me alsjeblieft met rust" zeg ik en loop weg.

"Verwacht het onverwachte, Youssra!" roept hij nog voordat ik Azzedinne zijn kamer binnen loop. Djavairo is helemaal gestoord!...

••••

~❤🥀