Pistolas Negras

Hoofdstuk 4.

Ik stap af met het doos in mijn handen. Wat zit er überhaupt in? Zal ik kijken? Hmm... laat ik dat maar niet doen. Ik loop verder en meteen drinkt de geur van die zwetende mannen mijn neus binnen. "Wat kom je doen meid?" Vraagt een man met een grote gun. "Ik kom voor Djavairo" zeg ik. "Waarom?" "Ik heb een bestelling voor hem" zeg ik. "Darlo (geef het)" zegt hij en steekt zijn hand uit. "Nee, ik wil hem zelf geven want ik heb foto's van documenten nodig, en zijn handtekening" zeg ik. "Kom maar meelopen" zegt hij. Ik knik en loop achter hem aan.

Ik loop door de gang en zie mensen met bebloeddende wonden. Ik slik en loop door. We gaan voor een deur staan waar ik iemand hoor schreeuwen. Ik zou niet willen weten wat daar gebeurd. De man opent de deur en wat ik als eerst zie is een hand op de grond liggen. Ik slik en blijf staan. "Kom" zegt de man. "Ik blijf hier" zeg ik. Hij knikt en loopt verder. Rustig maar Youssra. Djavairo kent papa heel goed. Hij gaat mij niks aandoen, ookal is hij een huur moordenaar.

Na een tijdje komt hij aanlopen met een mes in zijn hand. Tfoe er zit nog bloed! En zijn vest ook! "Kom" zegt hij kill. Ik loop achter hem aan naar een soort kantoor. Hij legt de mes weg en kijkt me aan. Ik durf hem niet eens te kijken. Het stinkt hier enorm. "Wat heb je voor me?" Vraagt hij. Ik leg het doos op zijn bureau en geef hem het briefje. Hij leest niet eens en gooit weg. "Hoezo gooi je weg?" Vraag ik. "Problemen?!" Riep hij. Ik zeg niks en kijk weg. "Teken dit snel, ik heb niet heel veel tijd" zeg ik. "Niet heel veel tijd?" Herhaalt hij. "Heb je me niet gehoord?" Hij lacht eng en loopt weg.

Een half uur later is hij er nog steeds niet. Ik begin in paniek te raken. Ik wil hier weg, maar ik kan niet weg zonder zijn handtekening op dit papiertje! Zal ik gewoon weggaan? Het maakt niet uit of mijn vader boos wordt of niet. Ik sta op en loop naar de deur. "NIEMAND... verlaat de deur" hoor ik opeens. Ik kijk overal maar zie niemand. Uit het niets verschijnt hij uit een hoekje. Woow! Horror huis hier!
"Ik moet gaan" zeg ik snel. "Zonder mij informatie te vertellen over het gebruiken van dit prachtige gun?" "Je weet hoe het werkt aangezien je een moorde... aangezien je meer ervaring hebt" zeg ik snel. Met grote stappen loopt hij naar me toe.

"Wat wilde je zeggen?!" Riep hij boos. Ik zeg niks en blijf de grond aankijken. Totdat ik opeens een harde klap op mijn wang voel waardoor ik automatisch stappen achteruit zet. Hij heeft me gewoon geslagen... "Klopt, ik ben een moordenaar. Weet je wat dat betekent? Dat ik jou ook kan vermoorden" zegt hij en lacht vies. Ik wil hier weg...

"Teken dit alsjeblieft, ik moet echt gaan" zeg ik terwijl ik doe alsof er niks is gebeurd zonet. Hij pakt het papiertje van me af en scheurt 'm in stukken. Met grote ogen kijk ik naar gescheurde stukjes die op de grond liggen. Mijn vader maakt mij dood!
"Weg wezen" zegt hij zonder weg te kijken. Ik knik en pak weer het doos. "Leg dat terug" "Sorry maar ik..." "LEG DAT TERUG!" Schrokken leg ik 'm weer terug. Zo snel mogelijk verlaat ik zijn kantoor.

Terwijl ik door de gang loop, hoor ik hier en daar mensen schreeuwen om hulp. Ik heb echt medelijden met hun. Nadat ik mijn auto instap haal ik opgelucht adem. Dat mijn vader me gewoon hierheen stuurt! Dit is toch abnormaal? Hij maakt zich nooit zorgen om mij. Stel dat die Djavairo mij iets aan had gedaan? Ja, hij heeft me geslagen, maar dat is nog niet zo erg. Stel hij had me vermoord of iets. Maar gelukkig ben ik daar weg!

_

"Waar zijn de documenten met zijn handtekening?" Vraagt mijn vader. "Heb ik niet" zeg ik droog en loop door naar mijn kamer. Ik word terug getrokken door een boze vader. "Je hebt die niet?! Weet je hoe belangrijk het is?!" Riep hij. "Ja maar..." "JE GAAT ZE NU HALEN!" Schreeuwde hij. "Ik ga daar echt niet terug! Ik..." "Wat is er aan de hand?" Vraagt mijn moeder. "Ik heb ook echt niks aan een dochter als jij!" Riep hij en liep boos weg. Verdrietig kijk ik mijn moeder aan. "Wat is er?" "Ik moest een bestelling naar Djavairo brengen en..." "Djavairo?! Die moordenaar?! Hoe durft Zakaria jou daarheen te sturen?!" Riep ze. "Laat het maar mama. Ik ga nu even slapen" zeg ik waarna ik naar mijn kamer loop.

Na een uur of 3 vliegt mijn kamer deur open. "Ik heb die documenten nodig" zegt mijn vader kalm maar boos. "Dus?" "Dat betekent dat je ze NU METEEN gaat halen" zegt hij. Met grote ogen kijk ik hem aan. "Ga je me weer naar Djavairo sturen? Papa ik..." "BINNEN EEN UUR WIL IK ZE IN MIJN KANTOOR HEBBEN" schreeuwt hij en loopt weg.

Waarom alweer?!!

•••

Stemmen zou lief zijn❤️🌹