Hüryem'in Uğur'usun

mutluluk mümkünse benden hiç gitme!

Deniz, benim en yakın çocuklukta beri arkadaşımdı.Bu mutlu günümde, yanimda olmasını çok istemiştim ve yanımdaydı yüzükleri takmasi için Deniz' e söylemişlerdi.Kinayi yakan analı, babalı olması gerekiyormuş.

Bu Uğur, içinde geçerliydi.Onunda çocukluktan arkadaşı hemde Dayısının oğlu olan Metin, abi temsil etmişti.Yuzuk takıldıktan sonra kinada yakılıp büyüklerin ellerine öpmeye, başladık.

Böylece Söz tamamlanmis gelenlere yemek verilmesi için bizi odaya götürmüşlerdi.

Bir ara yanlız kalma firsatimiz olduguna rahmen yinede konusmamistik ikimizde. Ellerimizdeki yüzüğe ,bakıp duruyorduk bir ara bana baktığını görünce.
Gözüm ucuyla, bakarak fark etmiştim. Bana baktigini sonra,
Uğur elindeki sürülen kina ya bakıp yesilimsi göz rengiyle utangaç gülümsemeyle gözüme takılmıştı.Anlaşılan konusmayacktii.

"Ne yani hep ben konuşup o susacakmiydi ? Hep boyle olursa yandık.Hic sevmedigim erkek tipiydi o anki davranışına bakılırsa." Biran kafa sesim bırakıp.Baktim olmuyo ses yok konuşmayi benim baslatmam gerekecek anlaşılan..

Bende çekiniyordum illaki konusacaktik.
Bende utangaç tavırla.
"Hiç konusmuyorsun? "
" Herşey çok güzel seninle"
Aldığım cevapla gülümsememe sebeb olmuştu.
" biz seninle hiç doğru düzgün konuşamadık" .elimden tutup bana Sarılarak
" Sen bana güven herşey güzel olacak gülüm"
Kapi çalınarak içeri, Ufuk abimle Gürsel abi geldiklerinde elimi birden çektim." İnşallah görmemişlerdir" diye düşünürken
Abim bu günü özel olması resim çekilmesi icin Gürsel abiye telefonu uzatarak.Guzel.bir kare kalmıştı söz gününden..
"Kâr yağacak gitmemiz gerek" konuşmalarını salonda oturduğumuz odadan duymuştuk. Hazırlandılar gelenleri yolcu ettik. Ugur'la bende bir yabancı gibi vedalaşarak onuda hep birlikte yolcu etmiştik.

O kadar yorgun, bi nevi güzel bir akşamın ardından , uyku gözlerime çökmüş gibi duramıyordum ayakta, genelde ben erken uyurdum bugünlük fazlasıyla zor da olsa ayakta kalmıştım.
Yasemin, teselli veren sözleriyle az da olsa uyanık kalmaya çalışıyordum

" Mutlusun demi bacım"

" Tabi mutluyum gerçek güven veren birisiyle bir adım attik yanlız, hiç konuşmuyor biz nasıl anlasacagiz?

"Normaldir bacım, birden evlenme kararı aldınız. Birazda heyacanlisiniz ikinizde"

" Haklısın, galiba ben duygu yoğunumdayım herhal ondan böyle düşündüm"
    
    *****
Zaman hızla geçiyor sözün üstünden bir ay geçmiş olacaktı ki.Bazi isleri için babam Akşar'a( kosor) diğer adı.Orda Metin abiyle konuşup nişan Ocak 27' olacak diye kararlastirmialar .Ugur, benle konuşurken
" Gülüm bu hafta pazar nişanımız olacak haberin olsun baban Metin' e söylemiş.

Bir haftaya hangi hazırlık ulasirdiki..ev temizliği falan.
Yasemin' le annem aynı fikirdeydi.

." Yaparız ne olacak üç elden bu kadar karamsar olma bacım"

" Ya ondan değil, ulaşır ulaşmasında bu nişan olmayacak"

" Niye olmasın"
" Ne bileyim içimdenbir ses olmayacak birşey çıkacak diyor"
Ertesi gun, Önle saatlerinde babam telefon çaldı, konuşmak için kapıya çıkıp onbeş dakka sonra üzgün olarak döndüğünde annem direk sordu.
" Arayan kimdi Musa"
" Arayan kardesim Haydar halam, beyin kanaması geçirmiş yoğun bakımdaymış." Hepimiz çok üzülmüştü uzakta tanimadigimiz halde..
Içimdeki hislerim beni yaniltmamisti çok üzülmüştüm.Ugur' la konuşurken bu uzgunlugum sesime yansımış olmasından.
" Neyin var Gülüm, üzgün gibisin"?
" Evet babam halasi yoğun bakımda onun için üzgünüm canım"
" Anladım Gülüm, üzülme inşallah iyi olur"
" Inşallah canım"
Ikigun sonra haber verdiler Halam kaybetmiştik. Bu durumda nişan olması imkansızdı olmasını da istemezdim.