"Derin kızım uçak indi,gitme vakti."
Annemin sesini duyduğumda uyandım.Sahiden kaç saattir uyuyorum ben ya?
Nasıl uyuya kaldıysam şarkıyı bile duymaz olmuşum.Uçaktan indiğimizde bavullarımızı alıp taksiye bindik.
Hayatımda ilk defa İzmir'e geliyordum tabii.Bi yandanda Borayı düşünmeden edemiyorum nasıl özledim,varınca haber ver demişti otele gittiğimizde mesaj atiyim bari.
Bizim birbirimize olan sevgimize mesafeler engel olamayacak..İzin vermeyeceğiz.Söz verdik herşeye rağmen.
Otele vardığımızda çok yorgundum yarın büyük iş bizi bekliyor,Istanbuldan eşyalar gelecek yeni evimize yerleşme vakti yarın! Rezervasyon işleminden sonra annemle odaya zor attık kendimizi,bitanem yatağa girer girmez uyuya kaldı tabii o ayrı.
Bende Boraya vardığımıza dahi mesaj atıp telefonu kenara bıraktım.
Aklıma babam geldi gene,gerçi ne zaman aklımdan çıkıyordu ki? Sahiden hiç mi düşünmüyor beni,eskiden olan bizi.İçim cız etti gözlerim doldu gene.
Bu düşüncelerle savaşırken uyuya kalmışım..
"Derin kızıım kaldır kıçını artık yataktan, yatakla birleştin eşyalar geldi!"
annemin sesiyle öyle bie fırladım ki yataktan görende deprem oluyor sanacak.Bu kadar ani tepki vermekten hiç bıkmıyormuydu?
Eşyalarımızı alıp yeni evimizin önüne vardığımızda böyle sevimli bir ev tahmin etmiyordum.Arkada çok sevimli minnak bir bahçesi küçük bir villa havasını andırıyordu yeni evimiz... Artık mutlu olma vaktiydi!
MİNİCİK DÜNYAMIN KOSKOCAMAN HAYALLERİYLE YÜZLEŞME VAKTİ!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayaller Sen
RomanceBabamın anneme ve bana vurduğu bu darbenın arkasından Psikolojıkman çökmüştük..Yeni bir hayat bizi bekliyordu..Tabı mutluluk bizi sadece Hayallerdemi yakalaycaktı?Umutsuzluk..Artık eski hayatım yoktu ve Güçlenmenin vaktiydi..Sanırım Borayı çok özley...
