Hayaller Sen

Yeni Ortam!

Çok yorulmuştuk.Haliyle bütün evi yerleştirdik. Yarın annem buradaki işine başlıyordu.Benimde derslerden geri kalmamam için öğleden sonra buradaki bir Liseye kaydımı yaptıracaktık.

Annemle kahvemizden yudumlarken

"Anne,sahiden buradaki hayatımızın iyi olacağına inanıyor musun?"

Bir yere dalmış olacakki soruyu algılamasıyla gözünden yaşların süzülmesi bir oldu.

"Hey! Hey! ben mutlu olacağımıza inanıyorum anne,yeri gelicek mutluluktan ağlayacağımız zamanlar olucak görürsün."

Gerçekten bu düşünceye inanıyormuyum tartışılırdı.

Herneyse ortamı düzeltmem gerekiyordu..

"İnanıyorum bitanem sadece işte buna olanlardan sonra biraz fazla duygusal tepki verdim sanırım,ee haydi okula kayıt vakti hazırlan!"

Yeni ortam,yeni arkadaşlar-diğer okulumda sanki çok arkadaşım varmış gibi-,Ve Borasız bir okul.

Hayali bile kötü ya! Kulağa hiç hoş gelmiyor.Bu düşüncelerden sıyrılıp hazırlanmak için odama çıktım.Aynaya baktığımda berbat görünüyordum.Aman Allahım! iyice salmışım kendimi ben diye söylenirken, aşağıda annemin sızlanmalarını duydum.

Bir an önce hazırlanayımda cırlamasın canım benim, Vallahi o hali hiç çekilmiyor!

Dolabımda elime ilk gelen kot şortumla,ten rengi bluzumu giydim.Saçlarım sarıya dönük kumraldı.Tıpkı babam gibi.Gözlerimde koyu yeşildi Annemle tıpatıp aynı.Bazen düşünüyorumda Babası yanında olan kızlara çok özeniyorum.

"Kızım,akşam oldu aşağı inmeyi düşünmüyor musun?"

Hemen aşağı indim.Dışarı çıktığımızda yürümeyi tercih ettik.Okul uzak mesafede değildi.Vardığımızda öğrenciler tenefüsteydi.Annem müdürün odasına kayıt yaptırmak için gittiği sırada bende etrafı biraz dolaşmaya karar verdim.

Koridorları gezmeye başladığımda 'kızlı erkekli' birsürü grup gördüm.Hepsi kendi dünyasında takılıyordu.Bu arada deli gibi susadığımı fark ettim.Dünden beri su içmemiştim sanırım ben.Dediğim gibi çok saldım kendimi!

Kantine inmeye karar verdim,indiğimde karşılaştığım sırayla hevesim kaçsada boğazımun kuruduğunu hissedebiliyordum.Sıraya girdiğimde 3 tane kız sıra yokmuş gibi önümden geçip gittiler,ve

"Bu yeni gelen çömlerden sıkıldım ben,okulda zaten yeteri kadar sıradan insanlar var bunlar fazlalık"

gibi birşeyler zırvaladı..Tabi bende bu dediklerinin etkisinde şok geçiriyordun sanırım olduğum yerde Sap gibi dikili kalmıştım.Arkamdan bi ses

"Birşeyler almayı planlıyormusun yoksa akşama kadar dikilecekmisin bücür?"

  Tam arkama dönüp sesin sahibine baktığım sırada 2.şoku geçirdim sanırım.

Sarı uzun saçlarıyla,ela gözleriyle karşımda mükemmelik abidesi gibi bir çocuk duruyordu.

"Bu yeni gelen çömlerin hepsi böyle salak olmak zorunda mı?"

diye söylene söylene gitti. Sahiden bi dakika ya? Az önce gördüğüm çocuk gerçekmiydi?  Yoksa ben mi hayal görüyorum diye düşünürken,annem yanımda bitti,sahiden bende bu vakite kadar nerede kaldı diye düşünüyordum.

"Derin iki saattir seni arıyorum,gerizekalı kızım insan haber verir!"

Rezil olmuştum yine ya! herkez bana bakıp gülüyordu.Neyse takıcak halse değilim ya hiçbirini!

"Onu bunu bırak anne,kayıdımı yaptırdın mı?"

"Evet sabah 10da dersleriniz başlıyor,akşama doğru çıkıyorsun eve yakın mesafede olduğu için yürüyerek gelebilirsin umarım.Hayırlı olsun Derin hanım! bakalım bu sefer ortama ayak uydurabılecekmısın,Görelim marifetlerini"

dedi ve yanağıma sulu bi öpücük kondurdu annem.

Yahu şöyle tuvalet pompası gibi öpen insanları hiç sevmiyorum!Hele bayramlarda.

Neyse..tabi bu annem için pek geçerli değil.Ama bazen annemin normal olup olmadığından şüphe etmiyor değilim.

Eve döndüğümüzde direk kendimi koltuğa attım,baya yorulmuşum haliyle.Yeni okulun,yeni arkadaşların hayalini kurarken telefonun çaldığını fark ettim.Arayan Boraydı.

"Derin sana çok ihtiyacım var,seni çok özledim!"