Basketbol Aşkına...

14(Şükür)

ULAŞ

Kollarımda gözleri kapanan Talia ile elim ayağım boşalmıştı resmen.

"Talia. Talia uyan hayatım. Aç gözlerini güzelim."

Bana cevap vermeyişi ile korkum gittikçe artarken elimle de kanamasının olduğu yere baskı yapıyordum. 

Ambulansın sesini duyduğumda başımı kaldırmıştım. O zaman fark etmiştim gözümden akan yaşları. Ambulansa bindiğimizde elini hala bırakmamıştım. Allah'ım ne olur onu bana bağışla.  

Hastaneye vardığımızda hemen ameliyata almalı ile ellerimdeki ve üzerime bulaşmış olan kana baktım. Sevgilimin kanına... 

"Ağabey." Sesin geldiği yöne baktığımda Bilgehan ve Seher'in geldiğini gördüm. 

"Ameliyata mı alındı?" Seher'in sorusunu başımla onaylamıştım. Konuşmaya mecalim yoktu sanki.

"Ağabey kendine gel. Daha hiçbir şeyin sonu gelmedi. Bak Talia o ameliyattan sağ salim çıkacak. Şey bu arada arabadaki yedek kıyafetlerini getirdim. Bir lavaboya git de temizlen istersen."

"İyi olur. Ha bu arada Bilgehan Alev'e ne oldu?"

"Polis karakoluna götürmüşler."

"Tamam. Sağ ol abim."

Elindeki çantayı alıp en yakın lavaboya gittiğimde gözyaşlarım daha hızlı akmaya başlamıştı. O kız benim yüzümden içeride ölüm kalım savaşı veriyordu. Elimdeki kanları çıkarırken derimi kazıyordum ve bir yandan da kendime söz veriyordum. Talia bir uyansın bir daha onu üzersem. O ne isterse o olacaktı bundan sonra. 

Üzerimi değiştirip telefonuma baktığımda bir dünya arama ve mesajın olduğunu görünce bunalarak baktım. En üste annemin aramasına geri döndüm.

"Annecim."

"Oğlum ne oluyor? Haberlerde yazanlar ne öyle?"

"Ne haberi?"diye yorgunca sorduğumda hızlı hızlı anlatmaya başlamıştı.

"İnternette sizin bir yaralanmaya uğradığınız yazıyordu. Daha doğrusu geçen gün haberinizin çıkan kız ile ilgili."

"Anne o kız benim sevgilim anne. Şimdi ameliyatta."

"Ne diyorsun sen Ulaş! Ne oldu kıza?"

"Anne Alev ortaya çıktı. Bugün maç salonunun otoparkında Talia'yı tek yakalamış, bıçaklamış onu. Anne ona bir şey olursa ben ne yaparım?"diye tekrar ağlamaya başlamıştım. Bu kadar duygusal olduğumu bilmiyordum açıkçası. 

"Oğlum ben şimdi hastaneye geliyorum tamam mı sen de kızın yanında ol bakalım."dediğinde onu onaylayıp son kez aynadan kendi halime bakıp ameliyathanenin oraya doğru yürümeye başlamıştım. 

"Bilgehan. Bir şey söyleyen oldu mu?"

"Yok ağabey değişen bir şey yok. Bu arada babam aradı buraya geliyor."

"Annem de geliyorum dedi."dediğimde derin bir sessizlik olmuştu yine. Kimseden ses çıkmıyordu. Yanımıza gelen hemşire ile hepimiz merakla ona bakmıştık ki Talia'nın üzerinde olan eşyalarını bize uzatmıştı. 

"Hastanın eşyaları. Yakınları siz oluyorsunuz sanırım?"dediğinde onu onaylamıştım. 

"Evet ben sevgilisiyim. Ben alabilirim değil mi?"

"Evet. Şuraya bir imzanızı alayım. Geçmiş olsun."dedikten sonra o da yanımızdan ayrılmıştı. Kilitli poşeti açıp telefonu elime aldığında çalmaya başlaması ile irkilmiştim.