Goodbye
October 15,2018
"Sweetie you can do it"
Rinig kong sabi ni mama. I can't breathe properly . Nahihirapan akong huminga para bang pinipiga yung puso ko. Nanlalabo na rin ang paninngin ko.
"Sweetie-"
Di ko na marinig ang mga boses nila, unti unti itong nawawala . Wala akong ibang maramdaman. My whole body feel numb. The slow beating of my heart keep ringing in my head. I can't here them clearly and this make me more scared.
"Clear"
*Thugss*
*Tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit* Tiiiiiiiiiiiiiiit*
Kailangan kong lumaban ,kailangan ko pang tuparin ang pangako ko kay mama ,kailangan ko pa siyang hintayin.
5:00 pm
Nagising ako sa lakas ng iyakan nila sa kwarto .pag mulat palang ng mata ko mukha ni mama na basang basa ang bumungad sa akin. Nakita ko rin ang mga mugtong mata ni daila sa tabi ni mama,ang nagpipigil na iyak ni miller, ang pilit na ngiti ni papa at ang hikbi ni tita amanda.
Nginitian ko sila kahit pilit kung iniinda yung sakit ng buto ko sa likod.
"Ma?pwede ....po...*cough* pa...pata..tawagan si dasel? "
Hirap na hirap kong sabi.i need him right now ,di ko na kayang magtagal pa .i'll wait kahit hangang ngayun araw nalang.
"As you wish sweetie "
Lumipas ang oras at wala akong ginawa kundi bawasan ang lungkot nila.buong magdamag lang nila ako tinitigan kung seguro wala dito si miller mapapanis ang laway naming lahat.magagamit din pala minsan ang kaingayan niya.
"Ang korni mo miller hahaha"
Sabi ko habang tumatawa kanina pa knock ng knock si miller at lahat yun korni ,yung tawa niya lang talaga yung nakakatawa e.
Lahat kami tumatawa sa mga banat ni miller ng biglang may pumasok sa pinto.pwede na akong mamatay.
"Dasel"
Mahinang sabi ko habang nakatingin sa seryusong mukha niya.tiningnan ko sila at tinanguan.lumabas naman sila at iniwan kaming dalawa ni dasel.buti naman dumating siya.
"Kamusta na?"
Panimula ko .ewan ko pero subrang awkward.
"Im fine"
Napangiti naman ako sa sinabi niya ,good to hear.
"Dasel ,sorry nga pala sa -"
Di ko na natapos ang sasabihin ko ng magsalita siya.
"You dont need to be sorry rye ,wala kang ginawang masama".
Gusto ko sanang matuwa pero ang sarcastic ng pagkakasabi niya.galit pa ba siya sa akin? Obviously.
"Dasel yung sinabi ko sayo noon totoo lahat yun,mahal kita.....higit pa sa pagiging kaibigan pasensya na pero di ko kayang pigilan ang puso ko ,di ko to kayang turuan kung sino ang mamahalin because if i could, i would. Hindi *cough* ko naman hinihiling na suklian mo yung pag mamahal ko gusto ko lang na kahit sa huling pagkakataon malaman mo man lang at mapatawad ako. "
"Gagaling ka pa naman di ba?"
Tanong niya na nakapagpatigil ng mundo ko,baliwala lang sa kaniya yung hirap ng pagsasalita ko at haba ng sinabi ko tapos yun lang?.
"Oo naman "
Kahit mahirap sinubukan kong pasiglahin yung boses ko.
"Then let's talk pag magaling kana"
