Het is maar een spelletje

Hoofdstuk 2

De volgende ochtend was Kit al vroeg uit de veren. Ze gaapte uitgebreid en bekeek haar kledingkast.

"Zal ik vandaag eens iets vrolijks aantrekken?" Mompelde ze in zichzelf.

Maar toen bedacht ze weer dat ze niet zo veel keuze had.

Twee zwarte broeken, drie donkerblauwe en een lichte. En dan iets van vijf zwarte shirts met een kleine opdruk en een stuk of vier zwarte hoodies.

Hmm dat werd dus niks vrolijks. Dan maar een zwarte broek en een zwarte hoodie met een witte ananas.

Ze slofte van de trap af en sleepte haar schooltas achter zich aan.

Voor de grote spiegel in de hal bleef ze even stilstaan. Ze staarde in haar chocoladebruine ogen.

Eigenlijk was Kit niet lelijk, in een goed licht kon je haar misschien zelfs knap noemen. Maar Kit zag dat niet.

Ze vond haar neus net iets te groot en haar bruine, krullende haar was altijd pluizig. En haar gebrek aan zelfvertrouwen hielp daar natuurlijk niet bij.

Ze rolde met haar ogen en liep naar de woonkamer zodat ze haar rooster kon checken. Want ze had in de rest van het huis natuurlijk geen WiFi.

Tot haar grote irritatie kwam ze er achter dat ze het eerste uur een natuurkunde toets had. Dát was ze voor het gemak helemaal vergeten.

Ze zou die natuurkunde toets sowieso verknallen.

Niet dat dat echt wat boeit. Ze wilde later toch niks doen met natuurkunde. Waarom ze dan een natuur-profiel had gekozen? Tja, dat wist Kit zelf ook niet.

Dus haalde Kit haar schouders op en liep ze de keuken in. Dat ze zelf nooit ontbeet betekende niet dat Meneer Pluisvoet ook niks te eten kreeg.

Daarom gaf ze de kat een handje vol brokjes en een aai over zijn bol. Wat Meneer Pluisvoet haar niet in dank af nam. Hij zette zijn haren op en blies naar haar met een kwade blik in zijn ogen.

"Dan niet rotbeest. Ik zal je nog eens eten geven." Mompelde Kit naar haar kat. Meneer Pluisvoet gromde en keek haar wantrouwend aan terwijl hij zijn brokjes begon te eten.

Kit haalde haar schouders op en slingerde haar tas op haar rug.

Op naar school.