Hoofdstuk 22

11 1 0
                                    

Tegen de tijd dat iedereen met een bord op schoot op de bank zat, was Kaitlynn al reeds op de helft van haar tweede mixdrankje. De anderen hadden inmiddels ook een glas gepakt, maar die nipten nog enigszins voorzichtig.

Ineens ging er een telefoon. Chase herkende de ringtone als de zijne en begon tussen de stapel jassen naar zijn telefoon te zoeken. Even later nam hij op. Zijn gezicht betrok direct, en na een aantal keer 'ja' en 'nee', hing hij op.

"Ik moet naar huis, anders zit mijn broertje alleen." De groep reageerde wat teleurgesteld, maar Esmée stond ook op. "Dan ga ik wel met je mee." Ze had haar jas al aan voordat hij iets kon zeggen. Kit zag Ezra balend om zich heen kijken. Hij zou dan natuurlijk de enige overgebleven jongen zijn.

"Ik, uhh, moet ook gaan. Het was vandaag mijn beurt om de hond uit te laten." Verzon hij snel. Sydneys gezicht betrok. Ze mocht alleen blijven als er iemand met haar mee naar huis fietste en Ezra was de enige die dezelfde kant op moest.

Uiteindelijk bleef Kit achter met Olivia, Marije, Cassandra, Eva, Zoëy en natuurlijk Marike. De flessen die Esmée had meegenomen stonden haast om aandacht te schreeuwen in de keuken.

"Een knikker als je het puur drinkt." Zei Marike en ze stootte Olivia aan. Olivia haalde haar schouders op. "Kom maar op."

Kit stond op en schonk een half glas in voor Olivia en mixte er ook nog een voor zichzelf. Met een triomfantelijke grijns pakte Olivia het glas aan. In een keer gooide ze het achterover, maar het schoot in het verkeerde keelgat en ze begon te hoesten.

Eva, Zoëy en Marije lagen dubbel van het lachen, terwijl Cassandra bezorgd op Olivia's rug klopte. Marike had in tussen al een knikker uit haar zak gevist en overhandigde die aan Olivia, die nog steeds niet helemaal op adem was.

"Nog eentje, Olivia?" Vroeg Kit grijnzend. Marije stak haar hand op. "Iedereen die drinkt krijgt een knikker!" Dat lieten de meiden zich geen twee keer vertellen. Kit gooide snel haar zoveelste glas achterover en grinnikte. "Inleveren die knikkers."

Het is maar een spelletjeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu