Hoofdstuk 19

12 2 0
                                    

"Kit, gaat het?" Vroeg Esmée een uur later aan Kaitlyn. Ze hadden samen Engels en Kit was met tegenzin op haar vaste plek gaan zitten.

"Kom op Kaitlyn, ik kan zien dat je gehuild hebt." Kit zweeg. Ze wilde er niet over praten. Ze kon niet anders. Hoe kon ze nou aan haar vriendin vertellen dat ze verliefd was op haar vriendje?

Ze wist dat ze er niks aan kon doen, maar ze voelde zich onwijs schuldig. Ze wilde Esmée niet boos maken en ze wilde zeker geen ruzie veroorzaken tussen haar en Chase.

"Het is niks." Mompelde Kit. "Ik denk dat ik gewoon weer ongesteld moet worden of zo."

Esmée keek haar even sceptisch aan, maar haar blik verzachtte en ze gaf Kaitlyn een knuffel. "Had dat dan gewoon gezegd. Heb je wat nodig? Ik heb pijnstillers als je het nodig hebt."

Opgelucht schudde Kit haar hoofd. "Nee, het gaat wel. Dankje."

Esmée haalde haar schouders op. "Als jij het zegt." Mompelde ze, waarna ze haar Engels boek open sloeg en aan het werk ging met het huiswerk voor de volgende les. Kit had het zoals gewoonlijk snel af, dus al gauw vroeg Esmée of ze het mocht overschrijven, want ze was niet zo goed in Engels dus ze werkte nogal traag. Kaitlyn overhandigde haar schrift zonder iets te zeggen, en hoopte vurig dat de bel zo snel mogelijk zou gaan. Ze wilde het liefst naar huis, maar gewoon het lokaal uit was ook prima. Zolang ze maar kon ontsnappen van Esmée.

De bel ging en Kit haastte zich naar de volgende les. Nog een uurtje Nederlands voordat ze naar huis mocht, dat kon ze wel aan. Ze plofte op haar plek naast Zoëy en haalde opgelucht adem.

"En?" Vroeg Zoëy.
Kit keek haar aan. "Hoe bedoel je 'en'?"
"Hoe ging je les met Esmée? Ze heeft sowieso wel íets aan je gevraagd."

Kaitlyn knikte. "Ja, ze vroeg waarom ik gehuild had, ik heb haar gezegd dat ik waarschijnlijk binnenkort ongesteld moet worden."

"Daar trapte ze in?" Ongeloof was af te lezen uit Zoëy's ogen. "Ja, ze vroeg nog of ik pijnstillers nodig had, heb maar nee gezegd voordat ze me zou drogeren." "Goeie."

"Dames, stilte!" Sprak hun Nederlands docent hun streng toe. Zoëy en Kit grinnikten en gingen weer verder met hun huiswerk.

Het is maar een spelletjeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu