Ben Sapık Değilim || Texting

4'

Derslerden dolayı bölüm atamıyorum ki bölüm bekleyen pek okur da yok sldmwlföd

Her neyse kimse okumuyor diye depresyona falan girmeyeceğim daha önce de yaşadığım bir durum slfmwld

İyi Okumalar!

***

Belen'in beni evden atmasının üzerinden iki gün geçmişti ama ben hala duvarlara boş boş bakıp nasıl benim böyle biri olduğumu düşünür diyordum kendime.

O günden beri hiç ağlamamıştım, çünkü aslında bir dostum olmadığını fark etmiştim. Ama yine de yıllarını verdiğin biri seni böyle bir şeyle suçlayınca düşünmeden duramıyordun.

Atakan'ın odaya dalmasıyla kendime geldim.

"Pardon ama iki gündür hala açlıktan ölmedin mi? Biraz yemek yemezsen seni evden ölü bir şekilde çıkarmak zorunda kalacağım sanırım."

Gözlerimi devirdim ve açılmış olan belimi tişörtü çekiştirerek kapattım. "Keşke bir kapıyı çalsaydın. Daha sağlıklı olurdu en azından, ha?

Hem yemek yiyebilecek halde değilim. Hala o aptal sürtüğe harcadığım yıllar için depresyondayım. Müsaade edersen böldüğün depresyonuma devam edeceğim."

Deyip yatak örtüsünü kafama kadar çektim. Evet Atakan bana evini açmış, yardım eli uzatmıştı ama sağ ol dostum, ben aç kalmayı tercih ediyorum.

Beni evden atmak istediğine adım gini emindim şu an. Ama az önce belimi kapatmaya çalışırken bakışlarının belime kaymasını da göz ardı edecek değildim hani.

Bence bu bana evde kalabilmek için üç gün daha kazandırdı.

Yine çok ateşliyim dostum.

Atakan'ın homurdanmasını duydum fakat nedense adım sesi gelmemişti. Gidip gitmediğine bakmak için arkamı döndüğümde anında gözlerini kaçırdı ve "Yemek yemek istemediğine emin misin? Gerçekten az da olsa bir şeyler yemelisin." Dedi.

Gözünü kaçırdığı yere bakınca belimin tekrar açıldığını ve hatta kilodumun dantellerinin gözüküyor olduğunu fark ettim.

Üzerimi düzeltirken Atakan'ın tahrik olma ihtimalini düşünüyordum da, hala kapıda dikildiğine göre kesinlikle olmuştu.

"Aslında haklısın. O aptal sürtük için birkaç günümü daha harcayamam. Zaten yeterince zamanımı çaldı." Dedim ve yataktan kalktım.

Atakan, sanki aklından geçenleri anlamamışım gibi "Şükürler olsun(!)" Dedi.

Seni pis çakal. Belimi kestiğini anlamadım sanki.

Odadan çıktım ve merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Bilerek taytımı çekiyor numarasıyla kilodumu da yukarı çektim. Kilodum popomun arasına sıkışınca popom daha belirgin görünecekti. Bakalım bu savaşı kim kazanacak Atakan Bey?

Demek bana soğuk yapıyordun. Görürsün sen.

Merdivenlerden inip mutfağa girerken Atakan'ın iç çekişini duymuştum. Dostum! Hemen de tahrik olmuştu. Kim bilir beni iç çamaşırlarımla görse...

Tamamm, bu biraz fazla sapıkça olmuştu.

Atakan da arkamdan mutfağa girince "Ee? Yiyecek ne var? Ya da ne yapmayı düşünüyorsun?" Dedim.

"Aslında ben de acıktım ve sen bir şeyler yaparsın diye düşünmüştüm. Bir şeyler yapmaya üşendim." Dedi.

"Biz Belen'le her sabah kahvaltılık gevrek yerdik. Yemek yapmasını pek bildiğim söylenemez. Hep dışarıdan yerdik." Dedim.