"Jij hebt een pistool toch?" Hoor ik Clarke de volgende dag aan Bellamy vragen. Verbaasd kijkt hij haar aan en knikt voorzichtig.
"Mooi, dan ga jij mee Jasper redden." Ze zegt hetzelfde tegen de jongen met de spitse neus, Murphy. Ik grijns, ze heeft wel overwicht op deze groep. Ze heeft het zelfs voor elkaar om Bellamy, die zichzelf als leider heeft aangewezen, mee te krijgen.
Even later lopen Wells, die aan Clarke heeft moeten smeken mee te mogen, Murphy, Bellamy, Finn, Clarke en ik door de bossen. Monty wilde ook heel graag mee, maar Clarke heeft hem met moeite kunnen overtuigen om in het landingsschip te blijven. Hij is de uitgewezen persoon om te kijken of hij door de polsbanden contact kan leggen met de Ark. Monty is een veelbelovende ingenieurs student. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo intelligent is als hij. We zijn voor mijn idee net een half uur aan het lopen als ik ineens een spoor van bloed tussen de bladeren kan ontdekken.
"Hee jongens, kijk. Een bloedspoor." Ik voel er voorzichtig met mijn vingers aan. "Het is nog vers." Ineens horen we een keiharde schreeuw. Jasper! Hij is in de beurt. Rennend gaan we verder. Het geschreeuw houdt aan en komt steeds dichterbij. We rennen allemaal als een kip zonder kop een open plek op. De aanblik daarvan is weerzinwekkend eng. Echt precies midden op de open plek staat een grote boom. Zo'n holle eik. En daar aan hangt Jasper, schreeuwend, kermend en de wond van de speer in duidelijk op zijn buik te zien. Hij is vastgebonden. Clarke stormt vooruit om hem te helpen. De rest volgt al snel. Clarke slaat een gil en in mijn ooghoek zie ik dat ze ergens naar beneden valt. Bellamy is gelukkig in de buurt en weet haar nog net aan haar pols vast te grijpen. Voorzichtig, goed kijkend waar ik loop, begeef ik me naar ze toe. De rest volgt mijn voorbeeld. Ik pak Clarke bij haar andere pols vast en samen met Bellamy weet ik haar omhoog te trekken.
"Aah, fijn. Weer een streek van de Grounders. Ik weet niet of ik ze wel zo leuk vind, maar goed.. zullen we brillenmans maar van die boom afhalen? Hij heeft er nu wel lang genoeg gehangen, vinden jullie ook niet?" zegt Murphy.
Clarke is ondertussen opgestaan en Bellamy en ik krijgen allebei een dankbare blik. Ik draai me om naar Murphy.
"Zeg jij hebt grote praatjes, maar iets doen? Ho maar. Ga hem er maar met Finn afhalen dan."
Murphy kijkt me geïrriteerd aan. Ja, zo'n type is het niet gewend als er iemand gas teruggeeft. Samen met Finn sjokt hij naar de boom en ze klimmen er in. Ik blijf aan de voet van de boom staan om te kijken of ik ze nog ergens mee kan helpen. Als ze Jasper bereiken, begint hij weer te kermen.
"Jasper, hou vol. We zijn hier om je hier weg te halen. Alles komt goed," zeg ik op sussende toon. "Je gaat het redden. Je ligt vanavond gewoon weer naast Monty te slapen, hoor je me?"
Hij geeft geen antwoord. Hij heeft volgens mij niet eens door dat we er zijn. Finn en Murphy, de laatste vooral mopperend, zijn hem los aan het halen. Ineens horen we een boel geritsel achter de boom. Het zicht wordt mij ontrokken, omdat ik aan de andere kant van de boom sta, maar ik zie Clarke's en Wells' gezicht betrekken. Ik zie Bellamy nog net naar zijn middel grijpen, waarschijnlijk voor zijn pistool. Maar die is er blijkbaar niet meer, want Bellamy trekt een sprintje en springt de boom in. Ik word opgeschrikt uit het tafereel als er ineens een beest de boom om komt scheuren en de kant van Wells en Clarke. Het beest dreigt net Clarke te bespringen als we ineens allemaal knallen horen en het beest levenloos naar grond valt. Geschrokken kijkt ze op. Wells staat met Bellamy's pistool in zijn handen. Hij heeft het beest neergeschoten. Murphy komt naast hem staan, pakt het pistool uit zijn handen en heeft hem een schouderklopje.
"Kijk, nu ziet ze je wel."
"Uh guys, beetje hulp graag?"
Finn staat onhandig met een bewusteloze Jasper in zijn armen. Ik snel naar hem toe en pak hem bij de benen, zodat we zo terug naar het kamp kunnen lopen. Bellamy besluit het beest ook mee te nemen. Nou, je kunt het beter slepen noemen. Hij pakt het beest bij zijn voorpoten en draait zich richting de kant waar we vandaan kwamen.
YOU ARE READING
Radioactive
FanfictionAmelia wordt met 99 anderen mensen van haar leeftijd naar de aarde gestuurd om te kijken of er nog enig manier van leven is. Honderd jaar geleden heeft er een kernramp plaats gevonden en is de aarde onbewoonbaar geworden door het hoge stralingsnivea...