Wziął do ręki list i płacząc przeczytał go. Podeszła do niego pielęgniarka i spytała w czym może pomóc. On powoli uniósł głowę do góry. Pielęgniarka spojrzała na jego twarz, była przerażona, smutna i załamana. Zachary drżącym głosem zapytał czy może wie gdzie jest ta dziewczyna co tutaj leżała. Kobieta powiedziała, że jest na bloku operacyjnym. Zachary wstał i poszedł pod drzwi od bloku operacyjnego. Oparł się o ścianę i popoli zsunął się na podłogę. Siedział i płakał. Cały czas trzymał w rekach list, przytulał go i myślą o wszystkich chwilach spędzonych z żoną. Zamknął oczy i wyobraźnią ujrzał przed sobą Leonie, uśmiechniętą, chorą, walcząca kobietę o delikatnym charakterze. Zachary czekał. Widział przez szybę w drzwiach ludzi chorych, powoli umierających. Cały czas płakał. Marzył tylko o zobaczeniu i pocałowaniu swojej żony. Nagle drzwi od sali operacyjnej otworzyły się i wyszedł lekarza. Zachary wstał i podbiegł do doktora, a ten powiedział mu, że jego żona....
CZYTASZ
"Moje oblicze, moja pasja"
RomanceDziewczynka, Leonia lat 15. Niekochane przez rodzine. Bardzo nieśmiałe, ale prześliczne. Ma siostrę bliźniaczkę Laura. Uwielbia śpiewać i robi to nieskazitelnie. Rodzice zabierają siostry na konkurs talentów który wygrywa... Leonia. Co dalej? Jak po...