I Accidentally Meet My Ultimate Crush

Chapter 1.2

" ahh kaya namn pala"- sabi nya kaya nag taka namn ako at dahil curious ako kung bakit ganun ang reaction nya tinignan ko kung sino yung taong tinutukoy nya .

At dun ko nakita kung sino yung tinutukoy nya---------SI JHON MICHAEL!!!!!

sya ay ang crush ng isa pa naming kaibigan ni jas. At wlang iba kundi si jhelai. Pero wla pa sya hindi pa kasi sya nakaka uwi galing states at sya lng naman ang isa sa mga childhood bestfriend ko noon pero sa tingin ko hindi nya na ako natatandaan kasi pumuntang italy yan for almost 5 years kaya malamang sa malamang nakalimutan na ako nyan kasi one time nung in-approach ko sya nung dumating sya dito hindi nya ko pinansin at ganito kasi yun----

~FLASHBACK~

Ang saya ko nung mabalitaan ko kina dad na uuwi na ang childhood bestfriend ko na si jhon michael at nalaman ko din na dito na sya titira for good kaya hindi nako mapakali sa kwarto ko dahil kinabukasan nun ay ang dating nya kaya naman subrang saya ko at wla na akong mapagsidlan ng tuwa at dumating na nga ang araw nahinihintay ko.

"Rain, anak halika na pumunta na tayo sa bahay ng kaibigan mo baka nandun na sya"- sabi ni dad kaya naman dali dali akung sumakay sa kotse namin at nagtungo na kami sa bahay ni jm (jhon michael)

Pag dating namin dun ay tamang tama lng dahil kakarating lng din ng sasakyang sinasakyan nila ng parents nya and then nung makita ko sya dali dali akong lumabas ng kotse at tumakbo.

Narinig ko pa ang pag tawag sakin ni Dad pero hindi ko sya pinansin at nung maka rating ako sa harap nya ay bigla ko syang niyakap.

"Na miss kita payatot"- sabi ko ng maluha luha

"Who are you"-tanong nya na ikinabigla ko

"5 years ka Lng nawala kinalimutan mo na yung pinag samahan natin?"- malungkot na tugon ko

"I don't know you"- sabi nya pa at tinulak ako at dahil sa lakas ng impact na tumba ako.

"Ganyan ka na ba? Hindi ka namn ganyan dati ah? Anong nangyari? Bakit bigla kang nag bago?"- sabi ko habang walang tigil sa pag patak ang mga luha ko.

"I don't know you and i don't care! Umalis ka dyan hindi kita kilala kung sino ka man kaya pwd? Wag mo kung actingan na parang kilala mo ko!"- sigaw nya sakin at umalis na nauna nang pumasok ang parents nya sa loob kanina kaya hindi nila nakita ang nangyari.

Nandito ako naka upo parin habang wlang tigil sa pagpatak ang mga luha ko ito yung araw na sana hindi ko nalng sya pinuntahan siguro hindi pa ito aabot sa ganito na sinasaktan nya ako physically and emotionally at ito rin yung araw na ayaw kung maalala ang mga nangyari.

~END OF FLASHBACK~

"hey! Bakit ka umiiyak? Anong nangyari sayo?"- nag aalalang tanong sakin ni jas.
"Ahh ha? Ah wla to naalala ko lng kasi yung araw na pinagtaboyan at sinaktan ako ng bestfriend ko"- naluluhang sabi ko habang dahan dahang pinupunasan ang mga luhang wlang tigil sa pag patak.

"Nako namn sana di ko nalng sinabi ayan tuloy naalala mo nanaman"- nalulungkot na sabi nya

"Hindi ayos lng"- pilit na ngiting sabi ko
"Sorry talaga"- malungkot na sabi nya at niyakap ako.

"Ayos lng talaga. Cr muna ako"- kumalas na ako sa yakap nya at tumayo na para pumuntang cr.

"Cge bes"- sabi nya pa

Habang nag lalakad ako dito sa hallway napapaisip ako kung ano ba talaga ang nangyari sa kanya at bakit sya nagkakaganun. Pero hayaan na nga muna malalaman ko din yan pag dating ng takdang oras.

Nandito ako ngayon sa loob ng cr. At naghilamos lng ako para mawala yung pamumula ng mga mata ko halatang mugto ito at pagkatapos kung punasan ang mukha ko ay lumabas nadin ako dahil baka ma late pa ako sa first class ko.