Şöhret.

Bunalım

- Almila uyan artık !!

Yine annemin sesi. Anlamıyorum ki biraz daha uyusam ne vardı ? Doğru ama onu rahatsız ederdi bu. Hemen kalkar kalmaz elime bir sürü iş verirdi. Tam işleri bitirdim rahatım derken hoop önüme tonlarca test kitabı yığardı. "Tıp kazanıp doktor olacak benim kızım " derdi. Acaba ben doktor olmak istiyormuydum ? bunu hiç sormazdı. Çünkü benim fikirlerimin bir önemi yoktu onun için. Kan görsem bayılan tiplerdendim doktor nasıl olacaktım ki ?

Hem ben doktor değil oyuncu olmak istiyordum evet büyük bir oyuncu. Herkesin beni başarılı bulduğu herkesin beni konuştuğu bir oyuncu..

Düşünüyorumda ne kadar güzel bişey haftada 30 40 milyar para kazanmak, bu kadar hayrana sahip olabilmek, hizmetçilerinin önünde pervane olması ooff off hayali bile güzel. Birde eğitim alabilsem ne kadar güzel olurdu. Ama nerdee ! anca rüyamda annem buna şiddetle karşı çıkıyordu " düzgün bir meslek sahibi ol " diyordu. Oyunculuk düzgün bir meslek değilmiydi yani ?

-Almila kime diyorum ben kalk yapılacak bir ton iş var !

Annemi daha fazla deli etmeden kalktım. Yatağımı çabucak toplayıp aşağıya indim. Kahvaltı hazırladım ve annemi çağırdım.

- Şükür kalkabildin hanımefendi tabii gecelere kadar magazin izlersen olacağı bu

- Off anne yine başlama lütfen

- Ben bugün babanın mezarlığına gidiyorum oradanda çarşıya geçicem sende gelirsin sana birşeyler bakarız.

- Aa yanlış duymadım demi bana bakarız dedin hayrola ?

- Sen unuttun galiba canım kızım bugün senin nişanın var.

- Neee anne ben sana demedim mi abimin ayyaş arkadaşıyla falan evlenmem ben diye !

- Kızım sana hemen evlen demiyorum ki bir tanışın nişan falan yapalım sonra bakarız.

- Hayır buna müsade etmem ben sevdiğim adamla evlenicem tamam mı

- Hep aynı şeyler ben çıkıyorum bu arada evi temizlemeyi unutma

Olamaz. Evlenemezdim. Daha 19 yaşında genç bir kızdım buna müsade etmem. Peki ya nasıl ? abim olacak o hayvan beni zorla arkadaşıyla evlendirecekti. Odama çıkıp hıçkırıklar içinde ağladım. Elimden gelen sadece ağlamaktı. Sonra televizyonun sesi kulaklarıma çınladı.

Ünlü bir oyuncunun röpörtajı. İnanmıyorum. Oyuncu olabilmek için ailesine karşı gelip evden kaçmış.

Bu fikir hoşuma gitmişti. Evden kaçmak. Kulağa korkunç geliyordu. peki ne yapmalıydım. Daha 19 yaşında evlenip çoluk çocuğa mı karışsaydım.

Göz yaşlarımı sildim. Yatağın altındaki bavulumu çıkardım. Dolabımdaki bütün giysilerimi içine doldurdum. Uzun süredir biriktirdiğim biraz param vardı. Kumbarayı açtım. Olamaz uzun süredir biriktirdiğim para bu muydu ? 100 lira yani 100 lirayla istanbul'a kaçmak. Evi aradım ama hiç para yoktu. Doğru ya annem çarşıya gitmek için almıştı. Sonra saate baktım. Saat 4'e geliyordu. Zamanın bu kadar geçtiğini anlamamıştım. Aşagıdan kapı sesi geldi. Merdivenlerden yavaş yavaş iniyordum. Kim bilir nasıl bağıracaktı.

-Almilaaaa !

Niye şom ağzımı açmıştım ki

-Efendim anne

- Buraya gel çabuk elimdekileri al

-Hoşgeldin

-Nerdesin sen ya haa kızım aklın nerde senin ?

-Unutmuşum özür dilerim. İçimden iyiki gitmemişim diyorum. Şimdi bir sürü mağazaya sokup elbise denettirecekti bana. Hiç çekemezdim bu halde

-Bak sana ne aldım demesiyle bir poşetin içinden elbise çıkardı.

Elbise biraz miniydi. Rengide toz pembe üstü straplezdi. Aslında çok güzeldi. Ama sırf sinir olsun diye " Hiç güzel değil dedim"

- Hadi git giyin çabuk gelirler birazdan

-Oof oof

Odaya geldim. Kapıyı kilitleyip oturdum bavulumu topladım sonra yatağın altına koydum. Bu gece nişandan sonra kaçacaktım.

Kapı sesi geldi. Haah bir onlar eksikti zaten. İçime bir huzursuzluk çöktü. Nişanlanacaktım hemde hiç sevmediğim sarhoş bir adamla. Annem bana bağırdı.

-Almila kapıya bak

Merdivenlerden indim ama ayaklarım hep geri geri gidiyordu. Kapıyı açtım.