AŞK

CİNAYET

Telefonu Nur Hanım açmıştı. Sesi geç vakit gelen telefondan duyduğu kaygıyı yansıtıyordu.

“Nur Hanım, ben Alize... Hepimiz çok iyiyiz. Ama şimdi sakin olun ve anlatacaklarımı panik olmadan dinleyin. Poyraz tutuklandı. Şu an savcılıktayız. Bizlerin ifadeleri alındı. Sizler için de ekip gönderilmiş. İfadenizi alacaklarmış. Baki Bey rahatsız olmasın diye benim haber vermemi uygun buldular.” sözleri bittiğinde Nur Hanım panik dolu ses ile konuşmaya başladı.

“Alize, ne demek Poyraz tutuklandı? Neden tutukluyorlar?”

“Sina Bey’in intiharının gerçekte cinayet olduğu anlaşıldı!”

“Cinayet mi? Ne cinayeti? Kim ne ister Sina’dan?”

“Biz de bunu öğrenmek istiyoruz. En kısa sürede bulunacaktır gerçek suçlu. Ama otelden çıkış saati ile babasının öldürüldüğü saat uyunca ilk zanlı Poyraz oldu. Siz şimdi hazırlanın. Bir dakika…” Orkun’a dönüp “İki kızı var onlar da ifade verecek mi?” diye sordu başı ile onay alınca “Nur Hanım, Nurhayat ile Nurhan’a da haber verir misin? Onları ve eşlerini de dinleyecekler.” Olumlu yanıt aldıktan sonra telefonu kapattı.

“Bizim işimiz tamam mı? Ilgın çıkınca eve gidebilir miyiz?”

“Tabii, sizi bırakırım.”

“Zahmet olmasın?”

“Asla zahmet olmaz.”

Alize o sıkıntının arasında hafifçe güldü. Yine de gecenin sessizliğinde odada neredeyse yankılandı. Neslişah Hanım kaşlarını çatarak bakmaya başladı. O sırada Ilgın da odaya gelmiş, yengesi ile Orkun Bey arasındaki yakınlığı anlamaya çalışıyordu. Orkun ise odaya girer girmez yeniden kilitlendiğini, bakışlarını çeviremediğini fark ediyor ama çare bulamıyordu. Ilgın’ın yanlarına gelmesi ve bozuk bir sesle “Gidebilirmişiz!” demesi sonra da ikisine de bakmadan annesinin yanına yürümesi Alize’nin şüphelerini yok etti. Ilgın kıskanmıştı! Alize doğru yoldaydı. “Çok güzel değil mi?”

“Evet, çok güzel ama benimle ilgilenmediği ortada!”

“Sen öyle san!” ‘siz’ ler kalkmıştı aradan. Farklı amaçlar için ortak bir plan yapan ikili hiç farkına varmadan samimi olmuştu. Alize, kocasını bir an önce yanında görmek için her şeyi yapardı. Buna görümcesinin aşk hayatına müdahale de dâhildi. Anne kızın yanına giderken ikisinin de kendisine soru dolu gözlerle bakmalarına aldırmadı.

“Orkun Bey, bizi eve bırakacak. Çıkalım mı?”

“Tamam mı? Bu kadar mı? Poyraz?”

“Anne, Poyraz bir süre misafir olacak. Orkun Bey en kısa sürede çıkması için elinden geleni yapacakmış.”

“Eminim yapar.” Ilgın, sesindeki hırçınlığı gizleyememişti. Alize gülerek koluna girdi ve kulağına “Eh yapmalı. Ona yemek sözüm var.”

“Yemek mi? Neden icap etti?”

“Bilmem, içimden geldi derdim ama yalan olurdu. O Poyraz’ı kurtarmamız için yardımcı olacak. Ben de onun çok istediği bir şeyi yapacağım.” Ilgın kısa süredir tanıdığı ama çok sevdiği yengesinin son cümlelerinden en kötüyü düşünmeye başlamıştı. Ne yani kocası kurtulsun diye bir erkekle ilişkiye mi girecekti? Bu kadar küçülemezdi! Sonra Poyraz ile nasıl bir arada kalacaktı? Aklından geçen düşünceleri sıraya sokamıyordu. Ailesi en mutaassıp ailelerden biriydi. Çok varlıklı olmalarına rağmen Poyraz haricinde kimseyi magazin sayfalarında görmek mümkün değildi. Poyraz da aslında çok nadir ve genelde yalan haberlerle çıkardı. Üstünde de durmazdı. Ama bu gece yengesinin olaylara yaklaşımı ailesinin kabul edeceği şey değildi. Hem Orkun sanki az önce kendisi ile flört etmişti. Ne çabuk yön değiştirmişti? Erkeklere güvenilmemesi gerektiği ortadaydı.