Umutsuz Vaka

Mezun Olmak İstemiyorum

Uyandım... Bu gün mutlu olmam gerekiyor çünkü mezun oluyordum. Dışardan gülsemde aslında hiç de mutlu değildim. Okul bitiyordu benim Işılla görüşmemi sağlayan tek şey okuldu ve o gün her şeyin sonlanacağı gündü. Giyinip okula gittim Beyaz polo siyah pantolon mavi converse'lerimi giyip okula vardım arkadaşlarımla konuşuyordum bizim tayfa işte yani 4 lü grup demiştim ilk bölümde işte o dörtlü. Fakat bizim evlerimiz yakın olduğu için okul kapansa da görüşebilecektik ama büyük bir kaybım vardı "Tüm hayatımı değiştiren kız" ı kaybedecektim. Tam da muhabbeti kurmuştum ama bu olamaz biri beni uyandırsın bunu yazarken morallerim tekrardan yerlerde arkadaşlar. Onu tekrar görmek için, yüz yüze görüşmek için her şeyimi HER ŞEYİMİ verebilirdim öyle yani...

Mal gibi sandalyelerde oturuyordum okul kapısından içeri Gri kapüşonlu sweatshirt'i ile girdi sırtındaki çantada cübbeleri vardı yaklaşık 3-4 gündür okula gitmediğim için görüşemiyorduk kıvırcık saçlar... Deli gibi özlemiştim arkasından gidip selam vereyim diye kalktım, sonra geri oturdum bilmiyorum artık arkadaştık yani çekinmenin bi manası yoktu ama nedense böyle oldu kalktığım sandalyeye tekrardan oturdum.

Tören yapılıyordu herkes çok mutluydu fotoğraflar vesaire çekiliyordu işte diplomalar veriliyordu ve okul hayatım boyunca ilk defa madalyam olmuştu (bakmayın mezun olan herkese veriliyor) konuşmalar yapılıyor herkes gülüp eğleniyor. No! hiç bir şey eğlenceli gelmiyor sandalyemde oturuyordum göz yaşlarımın döküldüğünü hissedebiliyordum gözümden akan yaş diplomamı ıslattı gözlerim kırmızılaşmıştı ve arkadan bir ses...

"Mert!"

Işıl sesleniyordu! bu iyi bişey miydi ki? duraksadıktan sonra arkamı döndüm uzaktan öpücük yolladı Hiç bir şey yapamadım sadece yapmacık bir şekilde sırıttım öylece. Mutlu değildim. Hayır bu gün gerçek olamazdı ben ondan ayrılamazdım! internetteki konuşmaların amına koyayım bu asla yüz yüze görüşmekten her teneffüs o farketmeden bir köşeye çekilip onu seyretmekten O benden gram hoşlanmasa bana küçücük göt kadar bile ilgi duymasa bile onun peşinden koşmaktan, onu sevmekten daha iyi değildi! Hayır! olmaz! olamaz ya huff kırmızı gözlerim ile birlikte tören bittikten sonra herkes üstünü değiştirmeye gidiyordu artık şarkılar çalınacak gülüp eğlenilecekti. HAYIR! İŞTE BUNLARI BİLMİYORDU Üstümü değiştirmeden ilk binaya çıkan ben oldum ve tuvalette 2 - 3 dakika boyunca ağladım ondan sonra yüzümü falan yıkayıp aşağı indim. Yukarı çıkmak için 2 merdiven vardı sağdakinden inerken onların (o ve arkadaşı) sol merdivene doğru ilerlediklerini gördüm arkadan dolaştım ve yanlarına ilerledim Zemin, 1 ve 2. katlar kızlara aitti. Son yani üçüncü kat erkeklerin soyunma odasıydı. Onlar 1. kata çıkacaklardı. Konuşa konuşa yukarı çıktık ayrılıyorduk onlar 1. katta koridora yönelirken ben yukarı çıkacaktım. Umut'da yanımdaydı merdivenden çıkarken duraksadım koşarak aşağı indim arkadan gelip yanağından öptüm ve tekrar hızlı bir şekilde merdivene yöneldim ve yukarı çıktım. Umut'un ağlamamdan falan haberi yoktu ama şaşkınlığını gizleyemiyordu çünkü dertleşme zamanında falan ilk dönemlerde içimi hep umut'a döküyordum ve bu aşkın imkansızlığını falan anlatıyordum ona öyle yani...

Yukarda giyinip aşağı indim. Sonrasında hiç bir bok olmadı. Işıl dansçıydı bana mezuniyetten 1 gün önce onunla dans etmemi istedi ama rezalet dans ederim. Olmaz dedim o kadardı yani bokum gibi dans ediyordum ve ışılın topuklu ayakkabı giyerek (boylarımız çok yakın normalde) benden uzun gözükmesiyle kimsenin karşısında küçük düşmeye niyetim yoktu. Ve o moralle de zaten dans edemezdim o havada değildim...

Öylece bitti. Herkes dans etti ben sandalyede oturarak bütün gece yine onu izledim. Ona son bir mektup yazmıştım bir gün önceden arkadaşıyla birlikte yanıma geldi ve kağıdı verirken o da oradaydı uzaktan;

"Işıl, gelir misin?"

Dedim ve geldiler

"Hayır, seni çağırmamıştım?"

Dedim ve arkadaşı uzaklaştı biraz kağıdı verdim. Annesi okulda ingilizce öğretmeni olarak görevliydi ve Onun öğrencisi olan arkadaşlarımdan duyduğum kadarıyla biraz agresif bir kadın (öyle duydum onların yalancısıyım) arkadaşı annesinin görüş açısını kapattı onu öptüm. O da beni öptü. Bunun son görüşme, son öpücük olduğunu düşünüyordum. Ama öyle miydi ki?

Herkes dağıldı. Ve evime gidip odama kapandım geceyi böylece bitiricektim ama Facebook hesabıma bir mesaj geldi...