~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~CHAPTER 7: WHAT?~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
***PatRicK PoV***
*YAWN
Bumangon ako at umupo sa sofa.
“anung oras na ba to?” kinuha ko ung orasan sa table.
“5 plng pala? 7:30 pa ung class ni queeny.” Anu kayang magandang gawin ngaun? Hay naku.. maka labas nga muna..
Pagtayo ko sa upuan bigla namn nahulog ung kumot. Kumot? Bakit meron nito. Sabay dampot ng kumot sa sahig.
^_^ may tinatagaong bait din pla to si queeny. Hahahaha.. tinupi ko ng kumot at lumabas na ng condo.
“san kaya magandang pumunta?” lakad lng ako ng lakad hangang makarating ako sa isang park. Mga 50 kilometers din ang lau sa condo ni queen. De joke. Sobra nmng layo nyan. Haha. Makaupo nga muna.
Dumiretsyo ako dun sa upuan at umupo. Napatingin ako sa langit. Hindi pa rin lumalabas si sun.
*sigh
“masarap kaya mabuhay?” sa totoo lng gusto ko malaman kung bakit ako namatay? Kung namatay ba tlga ako. Tssk.. ang hirap mag isip nakakapikon tlga.
Bigla ko nmn naalala ung babae kahapn sa school ni queen. Sino ba tlga siya?
“AY MALAMANG!” O_O
“ANAK NG****” napatingin nmn ako sa tabi kong matanda.. garabe nmn to siya makasigaw. Wagas. E ang tanda na kaya niya.
“hoy. Apo. Yang bunganga mo.”
“sorry po nagulat po kac ako.” Siya nmn may kasalanan kung bakit ako napasigaw. -_-
“umupo ka nga dito sa tabi ko. masyado kang malayo.” Sumunod nmn ako sa kanya at umupo din.
“ano ba ang gusto mo gawin?” O_O? gusto kong gawin? Hmmmm. Marami gusto kong malaman ang lahat ng tungkol sa akin.”
O_O? w8 lng nga? Paano niya ba ako nakikita? E…
“excuse po la.. may tatanungin lng po ako.” Curios lng ako. Paano niya ako nakikita?
“o anu un?”
“nakikita nyo po ba ako?”
*PAK
“aray.. naman la. Bakit kailangan nyo akong batukan?” aisshhh.. ang sakit nmn.. O_O nahahawakan niya din ako? Ano ba meron dito kay lola?
“anu tingin mo sa akin bulag? Matanda ako pero malinaw pa mata ko. anu gusto mong sipain kita.?” T_T nakakatakot nmn to. Umiling lng ako at tumigin ulit sa langit.
“ang mabuhay sa mundong ito ay isa sa pinakamagandang nanyari sa buhay ng tao. Mararanasan niya lahat ng masasaya at masasakit na bagay.” Tumigil siya at hinawakan ang palad ko.
“apo, kung pagbibigyan ka ba ng isang pagkakataon para mabuhay? Papayag ka ba?” anu daw? Isang chance? Syempre. Sungkab na agad yan. Wla ng paligoy ligo.
“opo nmn lola—“
“dapat isipin mo ang kakalabasan ng desisyon mo… mababago ang lahat. Sa isang maling desisyon.”
Ok? hindi ko maintindihan si lola. Ang lalim e.
“lola anu po ung—“ (__ __ “)
“tandaan mo to apo. Pag dumating ang araw ng katapusan. Ang utak ay makakalimot pero ang puso.. kahit kailan man hindi yan makakalimot…” binitawan niya ang kamay ko at umalis na.
