Park Chanyeol:Seni seviyorum. Seni asla yalnız bırakmam. Lütfen benden kaçma.
Kim Jongin:Çok yüzsüzün. Ve gurursuz. Sana yaptığım onca şeyden sonra hâlâ pes etmiyorsun.
Park Chanyeol: Klişe bir şey söyleyebilir miyim?
Kim Jongin:Hayır.
Park Chanyeol:Aşkta gurur yoktur. Evet, beni çok kırdın. En çok acıyı senin yüzünden çektim. Ama sorun değil, yaralarımı yine sen kapatırsan.
Kim Jongin:Chanyeol. Pes et. Ben asla senin olmayacağım. Yaralarını saran kişi değil daha çok yara açan kişi olacağım. Seni üzmek istemiyorum ama sen bunun için çabalıyorsun.
Park Chanyeol:Senden gitmeyi en çok ben istiyorum. Tamam diyorum, bitti artık, düşünmeyeceğim bir daha onu. Sonra okulda karşıma çıkıyorsun. Gözlerin yine mor. Gülmüyorsun, en güzel gülümsemeye sahipken. Diyorum ki, 1 gün daha. 1 gün daha onunla olayım. O istemese de onu seveyim. Anlayacağın ben vazgeçiyorum ama kalbim vazgeçmiyor.
Kim Jongin:Klişe.
Park Chanyeol:Ben de seni seviyorum.
- -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
