Kim Jongin: Ölmek istiyorsun, birini sevmen imkansız demiştin ya. Onu kendimden vazgeçecek kadar seviyorum.
Park Chanyeol: Neden vazgeçiyorsun ki?
Kim Jongin: Hayatını mahvetmekten başka bir işe yaramam.
Park Chanyeol: O seni seviyor mu?
Kim Jongin: Evet.
Park Chanyeol: Sevindim. Eğer o da seviyorsa, seninle beraber olmak için her şeyi yapar. Uyuşturucu kullanman buna engel değil.
Kim Jongin: Uyuşturucu yüzünden olduğunu kim söyledi? Hayatını mahvederim derken ondan bahsetmiyordum. Uyuşturucuyu bırakabilirim onun için. Ama bu bahsettiğim şey, değiştirebileceğim bir şey değil. Onu o kadar çok seviyorum ki, saç teline zarar gelmesine dayanamam. Ve onunla beraber olursam, saç telini bırak, ölümüne sebep olabilirim.
Park Chanyeol: Anladım. Sevdiği gözleri önünde ölen tek ben değilmişim. Yaşadığı şeyi anlıyorum, bu yüzden onun için en iyi olan şeyi tahmin edebiliyorum. Sen öldükçe, o da ölecek. Yani yine korumaya çalıştığın şeyi koruyamayacaksın. Uyuşturucuyu bırak, birbirinizi uzaktan sevin. Ona bu acıyı yaşatma.
Kim Jongin: Diyorsun?
Park Chanyeol: Evet.
Kim Jongin: Kurtulursam mutlu mu olacak?
Park Chanyeol: Evet.
Kim Jongin: Tamam o zaman. Tedavi olacağım. Ama hastaneye yatmadan. Hastaneye yatarsam onu göremem. Deliririm.
Park Chanyeol: Yapabilir misin ki?
Kim Jongin: Onun için denerim.
Park Chanyeol: O kadar çok seviyorsun yani?
Kim Jongin: O kadar çok seviyorum. Acı vermiyor mu?
Park Chanyeol: Ne?
Kim Jongin: Sevdiğim insandan bahsediyoruz, kalbin acımıyor mu?
Park Chanyeol: Acıyor. Hem de çok. Ama sonunda sen kurtulacaksan her gün ondan bahsedebilirim.
Kim Jongin: Özür dilerim.
Park Chanyeol: Bu arada, bir şey mi oldu? İyi misin? Bir anda bu konuyu açman normal değil.
Kim Jongin: Kokusunu özledim. Dayanamadım. Yazacak kimse yoktu, senden başka.
Park Chanyeol: Daha önce kokusunu duydun yani?
Kim Jongin: Evet. Ve şimdi daha zor.
Park Chanyeol: Ben de senin kokunu bilmek isterdim.
Kim Jongin: Sigara kokuyorum.
Park Chanyeol: Sigara kendi kokunu gölgeler en fazla. Göğsün, boynun hep sen kokuyordur. Neyse. Bana biraz ondan bahsetsene.
Kim Jongin: Neden? Daha çok canın acısın diye mi?
Park Chanyeol: Sadece merak ediyorum. Lütfen.
Kim Jongin: Güzel. Çok fazla hem de. En sevdiğim şeyi, gülümsemesi. O gülümsüyor ya, kalbim patlayacakmış gibi oluyor.
Park Chanyeol: Çok sık gülümsüyor mu?
Kim Jongin: Hep. İyi ki de gülümsüyor. Kötü hissettiğim zamanlarda onun gülümsemesine tutunuyorum, gülümsemese ne yapardım? Sırf onu görmek için okula geliyorum zaten.
Park Chanyeol: Onun sayesinde seni görüyorum desene. Fiziksel özelliklerinden bahset biraz.
Kim Jongin: Saçlarını boyamayı çok sever. Her zaman farklı renktir, kırmızı, mavi, pembe... Hepsi de o kadar çok yakışıyor ki. Ufak tefek bir şey değil. Hatta benden daha kalıplı. Ama bebek gibi. Konuşması, hareketleri bir bebekten farklı değil.
Park Chanyeol: Yeter bu kadar. Güzel biriymiş.
Kim Jongin: Özür dilerim.
Park Chanyeol: Neden?
Kim Jongin: Seni sevdiğim için. SEVMEDİĞİM* ÖXÜR DİLERTİM YANLIŞ YAZDIM
Park Chanyeol: Anladım ben, sorun yok.
Kim Jongin: Kendine iyi bak Chanyeol.
Park Chanyeol: Kendine iyi bak Jongin.
- -
Çok fazla bölüm attım, okumadan geçiyorsunuz:(
Sizce yeni kelime ne?
(asla kolay değil tamam mı? sşxpaçşs)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
