Kim Jongin: Biliyorum, özür dilerim. Ağabeyim yüzünden.
Park Chanyeol: Çok sık görüşmediğinizi söylemiştin ama bu aralar sürekli görüşüyorsunuz?
Kim Jongin: Önceden pek umursamazdı beni. Daha doğrusu bulamazdı. Pek evde takılmazdım, telefonlarına falan zaten cevap vermiyorum. Ama bu aralar feci derecede takmış bana. Sık sık uğrayıp, bir şeyler yapmam için zorluyor.
Park Chanyeol: Ne gibi şeyler? Hastaneye yatmak gibi?
Kim Jongin: Bunları buradan konuşmayalım. Hatta hiç konuşmasak da olur.
Park Chanyeol: Jongin hastaneye yatmak istemediğini söylemiştin ama bu şekilde devam edebileceğine emin misin?
Kim Jongin: Hastaneye yatarsam seni göremem Chanyeol. Hele sana alışmışken, bunu hiç yapmam. Bir daha bu seçeneği sunma bana. Lütfen.
Park Chanyeol: Her gün yanına gelirim?
Kim Jongin: Hayır dedim.
Park Chanyeol: Zorlamıyorum. Ama bunu istediğimi bil. Ben de senden uzak kalmak istemiyorum. Hele sana alışmışken, hiç istemiyorum. Ama sen iyi olacaksan, senden bir süre uzak kalırım.
[Görüldü]
Jongin? Tamam kapatıyorum bu konuyu.
Kim Jongin: Geldim ben. Neredesin?
Park Chanyeol: Ara verdim. Barda bizimkilerle oturuyorum.
Kim Jongin: Tamam, gördüm.
[Görüldü]
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslında text yazmayacaktım, düz yazı olacaktı bölüm. Ama bölüm istediğim gibi olmuyor, daha fazla bekletmek de istemedim. Bu yüzden geçiş bölümümsü bir şey yazdım.
