Amidst All Odds

CHAPTER 7

Ralph's POV

He never left my mind ever since I started having vague flashes of our old memories. Now that I finally remembered everything we had, I am still wondering why did we ended up like this. I remember what Webster and I have but not the reason why I lost my memories. I want to ask him something..no I want to ask him everything but looking on our state right now, I guess it doesn't matter anymore because we have our separate lives right now. I do have a fiance and he do have someone with him now.

Troye..

That bastard. He was once the love of Webster's life, they are best friends, I always got jealous every time Webster talks about him in front of me even he knows that I have special feelings for him. Funny how he and his friends did not believed a thing when I confess my feelings towards him. After all I am one of the most sought after guy, they say.

The way they talk through the phone is something that tells me that it's over, that I don't have any chances at all when I also have mine now. Alyssa.

" Masyado kitang mahal para iwan at kalimutan ka, kaya pangako hindi ko gagawin yan amidst all odds."

Fuck that promise.. Hindi ko pinagsisisihan na pinangako ko yan kay Webster, ang pinagsisisihan ko ngayon ay ang hindi pagtupad nito at sa tingin ko hinding hindi ko na iyon matutupad pa. Ikakasal na ako at meron na din siyang iba.

Napadako ang tingin ko sa aking kamay at doon ko napansin ang bagay na tanda na matatali na ako sa isang babae at hindi sa kanya. Napakunot-noo ako ng maisip ko na hindi ko maalala kung bakit at paano ko naging fiance si Alyssa ng hindi ko man lang alam ko paano ko siya niyayang magpakasal.

●●●●●

Unti-unti kong idinilat ang aking mga mata kahit na pakiramdam ko ay napakabigat pa rin ng aking talukap. May mga ingay ng makina na hindi ko alam kung saan iyon nanggagaling at may naririnig din akong mga nag-uusap sa paanan ko.

Napadaing ako nang sinubukan kong bumangon ngunit agad din akong napabalik sa pagkakahiga.

"Oh god! You're awake! You got me so worried babe!" bungad sa akin ng babae na hindi ko mapangalanan kung sino.

"Who the hell are you?" I exclaimed with confusion.

"Oh my! Hindi mo ako maalala?"

Habang nagtatanong ang babae na hindi ko maalala, nakita ko kung paano nanubig ang kanyang mga mata at napaiwas ako ng tingin nang tumulo ang kanyang mga luha.

Nilibot ko ang tingin ko sa loob ng silid pero wala akong makitang tao kaya binalik ko ang tingin sa babae.

"Who are you talking to, awhile ago?" kunot ang noo kong taning sa kanya.

"Oh! It's just someone."

Nangilabot ako. Dalawa lang kami dito sa kwarto. May nakikita ba siyang di 'ko makita?

"I'm talking to someone through the phone." dagdag niya kaya napahinga ako ng maluwag. Akala ko kung ano na.

Magsasalita na sana ako pero biglang bumukas ang pinto.

"You're awake! Son, are you now okay!? Wait, have you called the doctor already?" sunod-sunod na tanong niya.

"Oh wait I forgot about that!" Sabi ng babaeng kasama ko sa kwarto.

Napansin kong matagal na tinitigan ni tito ang babae bago siya muling nagsalita.

"Excuse me for a minute then, I'll just call the doctor so you'll be checked." Baling niya sa'kin. Tango lang ang sagot ko.

******End of Flashback

Later that day and I found out that I have a temporary amnesia.

I never thought that because of that accident, my world have turned upside down. For all important things that I have to forget, why does it have to be him.

"Sir? Are you alright? Sabi po ni Doc you can be discharged." Di ko namalayang sabi ng nurse.

"I'm sorry what?"

" You were spacing out po kaya hindi niyo po narinig, you can be discharged na po."

"Okay thank you."

-------------------------------------------------

Nang makalabas ako ng hospital, di ko inaasahan na may naghihintay sa akin na sundo. Parang nananadya ang tadhana dahil sa dami ng pwedeng sumundo sa akin, ay si Troye, Webster at Ella pa ang sumundo sa akin.

Nagsalubong ang mga kilay ko ng makita ko si Troye at Webster na parang naglamlambingan, sh*t parang may kung anong namilipt sa loob ko.

Selos lang yan!

Gusto kong kutosan ang sarili ko dahil sa naisip kong 'yun. I can't be jealous right? I'm done being gay! Ikakasal nako.

Tila napansin nila ang presensya ko kaya tumigil na sila at umayos ng tayo. Agad naman akong nag-iwas ng tingin ng magtama ang mga mata namin ni Webster.

Sinalubong ako ni Ella at binati. Habang ang dalawa naman ay nakatingin lang na parang nababagot. Napabuntong hininga nalang ako.

Haayst! Hindi man lang nangumusta di ba.

Nang makasakay kami sa sasakyan ay nakatabi ko si Ella. Panay ang sulyap niya sa akin habang panay naman ang bulungan ni Troye at Webster, at kung ano man ang pinag-uusapan nila, isa lang ang masasabi ko. Bastos sila dahil pinaparamdam nila sa amin na para sa kanila lang ang pinag-uusapan nila.

Hmmm... sa 'inyo ba talaga!?

Ayan na naman ang makulit kung utak. Nang di ko matagalan ang pasulyap sulyap ni Ella ay hinarap ko siya at kinalabit.

"Okay stop what you're doing!"

"What!?" Maang maangang sabi niya. I huffed.

"You keep on glancing at me and its quite annoying much as its distracting! So what do you wanna say?!" Deretsang sabi ko.

"Oh!" Parang gulat pang aniya dahil nanlaki ng bahagya ang kanyang mga mata at pumirma ng parang 'o' ang bibig niya.

OA talaga to.

Napatingin ako sa kaniya ng umusod siya papalapit sa akin at inilapit ang bibig niya sa tenga ko. Napansin kong nakatingin na din sa amin ang dalawa at parehas na nakakunot noo. Aha!

Mas inilapit ko pa kay Ella ang tenga ko at napangiti ako ng makitang mas lumalim ang gatla sa noo nilang dalawa lalo na nang magsalita si Ella.

"Sige pa pagselosin mo pa, iparamdam mo ang selos na naramdaman mo kanina at ngayon. HHAHAHA!"

Napatanga ako. Bwisit!

To be continued....