3|Artık Tamamen Benimsin
2010
"Beni bırkamayacaksın değil mi jennie?"
"Şuan sabah. Hiç bir şey yapmadığın sürece gece olmayacak."
"Yani?"
"Yani ,sen hala bir gölge ve ben güneş olucağım."
2018
Gözlerimi arladığımda Jungkook tam üstümde sırıtarak bana bakıyordu. Ne olmuşu öyle? Bir süre Jungkook'la bakıştık. Evet,boymumu ıstırmıştı. Jungkook'u iterek üzerimden kalkmasını sağladım. Bana anlamsız gözlerle bakıyordu. Hadi ama,sadece üzerimden ittim.
"N'oldu Jennie?"
"Neden beni ıstırdın?"
"Çünkü benim olmalısın, ve artık tamamen benimsin."
Depodaki aynadan yansımama baktım. Boynuma Jungkook'un diş izleri geçmişti,
"Ben zaten senindim. "
"Benimdin ama şimdi sende benim gibi vampir oldun."dedi sırıtarak. Ben ise kesin ölmüşümdür. Hani cennet neresi?
"Jennie iyi misin?"
Dediklerine inanmak istememiyordum. Yine o şaklarından birini yapıyordur, diye düşündüm. Ama yanılmıştım,bu seferki diğeleri gibi şaka değildi.
Gün batımı yaklaşıyordu onun için.
"Jungkook sen ne dediğinin farkında mısın?"
Dişlerini çıkartımıştı bu seferde. Dişleri fazlasıyla sivriydi.
"Sem vampirsin ama ben değilim. Sadece kanımı içtin değil mi?"
Alayla güldü. Tanrım o sevidiğim gülüşü ,şuan midemi bulandırmıştı,
"Neden bana inanmak istemiyorsun?"
Tanrım bu çocuk gerçekten sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Size biri gelse vampirsin dese,kanından içtim,şimdi sende vampirsin dese o çocuğa şuan geberticeğenize yemin edebilrim.
Sinirle merdivenlere gittim. Hızla üçer,beşer çıkacakken yeniden sesi geldi. artık sesinden bile iğreniyordum.
"Jungkook siktir git!"
Hızla merdivenlerden çıkmaya devam ederken bir yandan da gerçekten korkuyordum. Ya.. vampir olursam?
Eğer öyle bir şey olursa anasını ağlatırdım onun.
Her ne kadar inanmak istemesemde vampir olmuştum değilmi?
▪▪▪
Eve yorgun argın gelmişken mutfağa geçip kendime ramen yapmaya başladım,ancak bir ses buna engel olmuştu. Fazla takmadan işime devam edecekken gerçekten odamın camının açıldığını hissetmiştim.
Hırsız?
Elime bir tava almış odama parmak uçlarımda ilerlemeye başlamıştım. Odama gelince kapıyı hızla açtım,
Jungkook?
Sinirle gözlerimi kapattım,
"Hey! İnsan gelecekteki kocasına böyle mi karşılıyor?"
Tanrım.. seni öldürmediğime dua et sen. Pencerenin ordan sarkmayı bıraktı ve yanıma doğru geldi,dibime kadar hemde.
"Sen güneşimsin benim jennie. Beni tek bırkamaki bende yok olmayayım."
Onu takmıyordum bile artık. Boş gelmiş,boş gidiyordu bu dünyadan.
Ramen suyunu unuttuğum aklıma gelince hızla mutfuğa doğru koştum. Arkamdan geldini sanıyordun ama Jungkook çoktan kaynayan ramen suyunu kapatmıştı.
Ah evet. Vampir şeyisinden biri olmalı.
Her ne kadar etkilenmiş olsamda belli etmeden rameni hazırlamakiçin tezgaha geçtim.
Ben eşyaları çıkartırken bir tabakta ona çıkartıcağım sırada eliyle beni durdurdu. "Kandan başka bir şey içmiyorum,"
İğrendiğimi belli edercesine yümü buruşturuken o hiçbir şey yapmadan beni izliyordu.
Bir süre daha bana böyle dikkatli bir şekilde baktıktan sonra dudağını araladı,
"Neden böylesin? Yapma böyle. gölgen nefes alamıyor,yok oluyor. Çünkü güneşi uzaklaşmaya başladı. Yanımda kalamazmısın? Bak ölüyorum."
Elimi tutmaya çalışan elleri ittirdim.
"Şuan gece Jungkook.
Güneşte ,göglede kalmadı bizim için."
