Mom @ 16 (The new beginning) COMPLETED

Chapter 34:Worried

Brent's pov

Worried ako para sa sarili ko.Dahil mukang ginantihan ako ng tadhana.Ako naman yung iniwan.Iniwan na hindi ko alam totoong dahilan.Yung pagkagising ko isang umaga wala na sya.Ang sakit pala.

Mahal ko si Kam.Minahal ko sya dahil tinulungan nya ko makalimutan yung nakaraan.Pero ramdam ko na hindi talaga sya para sakin.Na hindi sya yung huling babae sa buhay ko.Dahil sa puso ko isa lang yung gusto ko.Yung nanay ng anak ko.

Naawa ako kay jes.Dahil alam kong minahal talaga nya si lorenz.At kitang kita ko un sa mga kilos nya.Pero gago to si Lorenz,iniwan sya.Nakakatawa di ba?Nagagalit ako kay lorenz eh mas malala pa nga ginawa ko kay jes.Nagiwan pa ko ng remembrance.Mas gago pa ko kay lorenz.

Daddy,kausapin mo nga po si mommy. sabi sakin ni bree nasa apartment kami ni jes.Wala si jes nasa trabaho kaya pumasyal ako naiilang din ako dumalaw kay bree pag andito sya eh.Off ko naman kaya ok lang din.Ako na din nagluto ng hapunan.Hintayin ko muna matulog si bree bago ko umuwi.

Why baby?May problema ba si mommy mo?tanong ko habang naka kandong sya sakin.Nandito kami sa kwarto nila ng mommy nya.

Im not sure dad.Pero lately lagi syang umiiyak.And si Tito Lorenz di na sya pumupunta.Wala na po ba sila ni mommy? tanong ni bree.Ganito talaga sya ang daming tanong.Sabi nila ganun daw ang batang matalino.Laging curious sa mga nangyayari sa paligid nya kaya panay tanong.

I dont know baby.Why dont you comfort her?sabi ko

Can we comfort her dad?You and me? nakangiting sabi nya

Ha?Why me?Ikaw nalang baby sabi ko

No dad,i want you.Me and you.Lets comfort mommy.She needs us. sabi nya

Okay baby. sabi ko nalang para di na sya mangulit.

Kung pwede lang eh.Yayakapin ko mommy mo at magsorry sakanya na ni minsan di ko pa nagawa.Di ko man lang nasabi sakanya kung gano ako nagsisisi ngayon na iniwan ko sila.

Oo masakit din na bigla ako iniwan ni kam.Pero mas masakit pala yung malayo ka sa totoong mga mahal mo.Yung pamilya mo.

Na realize ko lang yun eto na.Nung nakakasama ko na si bree.Nagpapasalamat ako kay jes dahil ni minsan hindi man lang ako nakarinig kay bree ng masama tungkol sakin.Na puro magagandang ginagawa ko kinukwento nya kay bree.

Di ko namalayan dumating na pala si jes.Mukang nakainom at biglang binuksan yung kwarto kung san nandun kami ni bree.

Bree,labas ka muna ha!Aayusin ko lang si mommy mo utos ko kay bree

Bakit ganya si mommy,daddy?Uminom ba sya?Di po ba bad yun? pagtatakang tanong nya

No baby.Masakit lang ulo nya kaya ganyan sya.Sige na dun ka muna sa baba.Manood ka ng tv. sabay tulak ko sakanya palabas ng kwarto.

Lupaypay si jes.Di ko alam kung pano sya nakauwi.Kung pano sya nakapag drive ng car pauwi.

Jes,are you okay? tapik ko sakanya pero di sya sumasagot.

Mukang madami syang nainom.Pulang pula sya at amoy alak talaga.

Binuhat ko sya para makahiga ng maayos sa kama.Putcha may inaapoy sya ng lagnat.Dali dali akong bumaba at pinakuha si manang ng bimpo at planggana at inutusa ko din na palitan ng damit si jes tska ko bumalik agad sa kwarto nila.Si bree pinatulog muna ni yaya sa kwarto nya talaga.

Bumalik ako sa kwarto para icheck temperature nya.

38 degrees.Pinunasan ko ulit sya ng bimpo na may malamig na tubig.

Nagdecide muna ko na di umuwi para mabantayan sya.Makabawi man lang ako sa mga ginawa ko skanya.Ito lang yung nakikita kong unang paraan para makabawi.Ma appreciate man nya o hindi.Magalit man sya o hindi at least nakagawa ko ng isang bagay na mapapagaan ko nararamdaman nya.Alam kong depress din sya sa biglang pagkawala ni Lorenz.

Gagawin ko ito dahil importante sya sakin at dahil simulat simula sya ang nag alaga at nahirap sa anak namin.

*End of pov*

Dear readers,

One chapter po ang ud ko everyday ah!Para di po kayo mabitin sa pagbabasa.Salamat po sa patuloy na pagsuporta.I love u all!Dont hesitate to ask me questions.Ty!

From,

Author