Umut

giriş

herkesin bir tutanağı vardır hayatta dimi? kimisi hayalleri için yaşar kimisi kaybetmekten korktukları için ,kimi maddi boyuttadır daima, kimi hep manevidir yaklaşımlarında ,ama o tutanak ne olursa olsun tutar bizi hayatta ,masum olamasakta...

uzandığım bordo kadife yakıcı koltuktan doğruldum,perdeler açılmış güneş içeri baya bi hücum etmişti,yattığım oda küçüktü ama sevimliydi,2tane kadife işlemeli bordo koltuk vardı köşede de küçük bir komidin ,kendi odamda herşeyim olmasına rağmen burda ki sıcaklık yoktu evimde ki odamda,belki de burda ananemin elinde büyüdüm diye burası bu kadar özdeşmişti benimle,az anım yoktu şu tahta duvarlarda,burası ananemlerin evinin yanında bulunan küçük tahta yazlık evdi,yemekler yazın daima çardakta yendiği için yazın burda kalıyoduk öbür türlü 3. kattan aşagı yukarı bizi yoruyordu.

Koltukta biraz esnedikten sonra sanki hiç uyumamışım gibi yorgun hargın bi halde mutfağa doğru yürüdüm,saat kaçtı acaba saate bile bakmamıştım ,telefonum nerdeydi benim,aman nerdeyse nerde diye düşündüm,mutfağa paytak paytak giderken bi yandan sırtıma dökülen fazla uzun olmayan dalgalı saçlarımı toplamakla uğraşıyordum mutfağa girdiğimde hala toplayamamıştım tabi mutfakta olupta bunu gören ananemi konuşunca farkettim

Git içerde topla Dilara şu saçlarını,mutfak burası kızım yemek yapılıyo burda.

hayır sankitezgaha yaklaştım kapının ağzındayım yani,ama birşeye söylenicek ya aha buldu beni işte,daha 20 dakika söylenir,ananem böyleydi işte ,bide onu dinleyen tek kişi olduğum için söylenebildiği kadar söylenirdi.

Hiç ses çıkarmadan suyumu metal sürayiden cam oval mavi bardağa doldurup içtim ,yarısını bile içememiştim,suyla aram yoktu ne olduysa uykudan uyandığım gibi su içmek istedim