Gecenin Kraliçesi: The Garcia

1x04 ✓ ''Our City''

✓ Evet! Biraz geç oldu ama yeni bölümle karşınızdayım, bu bölüm her zaman ilk bölümler arasında favorim olmuştur! :P Sizinde sevmeniz dileğiyle, iyi okumalar! :') 

  4.BÖLÜM 

Garcia’ların emin olması gereken tek bir şey vardı, Hayal gücü, ruhu besler. Ve onların gücü ruhlarında gizli.  Olivia’nın emin olması gereken şey ise şuan için bu evden kıçını kurtarabilmekti. Merdivenlerde durup başta kendisi dâhil herkesi rahatsız ettiğini düşündüğü bakışlarına ara vermeye çalışırken Raymond’un koridordan salona doğru ilerlediğini gördüğünde olduğu yere saklanmayı da ihmal etmiyordu.  Raymond’ın kapıdaki nöbetçilerden birine salona girmeden önce başıyla bir işaret verip oradan uzaklaştırdığını gördüğünde nihayet buradan kurtulabileceğine dair içine bir umut kırıntısı serpilmişti. Olivia, yapacağı hamle için beklemeye başlarken Raymond salondan gelen gürültüye doğru kulak kabartarak içeriye girdiğinde kardeşi Evan’ın kitaplıktaki raflarda duran tüm kitapları bir bir karıştırdığını gördü. Kollarını göğsünde buluşturup Evan’ın arkasında beklemeye başlarken aynı zamanda gözleriyle ne yaptığını anlamaya çalışan bakışlar atıyordu.

‘’Ne yapıyorsun?’’ diye sorduğunda Evan’ da hala bir değişiklik görememişti. Hala kitapları öfkeyle karıştırıyordu ve bu tavırları Raymond’un onun ne yapmaya çalıştığına dair merakını daha da körüklüyordu.

‘’Bilirsin, annemiz özel büyüleri için günlük tutar gibi yazılar yazmaktan büyük zevk alırdı. Ve yazdığı kırmızı kaplı defteri yanında taşımazsan neler olacağını bildiğin için buraya da getirdiğini umuyorum ve onu arıyorum.’’

‘’O defterin sana ne gibi bir faydası olacağını düşünüyorsun, kardeşim?’’  Raymond kısık gözleriyle sorgularına devam ederken Evan ‘’İşte.’’ diyerek eline sözünü ettiği kırmızı kaplı defteri aldığında gözlerini bir saniye de olsa defterden alıp kardeşinin gözlerine bakabilmişti.

‘’Bir insanı lanetleyerek, beni güçlerimden men edip zavallı bir konuma getiren annemiz Moira McDermott ’un bunun nasıl sona ereceğini bir yerlere not etmediğini mi sanıyorsun?’’

‘’Umalım da öyle olsun.’’  Büyük arayış başlıyordu, Raymond kollarını serbest bırakıp Evan’ın defteri masaya bıraktığını gördükten sonra iştahla çözüm yolunu aramaya başladılar. Raymond, kardeşinde ki istekle aynı konuma bürünerek rolünü iyi oynamak zorundaydı, bir insanın lanetlendiğinin –üstelik bunun için yardım ettiğinin – farkında olsa bile henüz o insanın tam da hayatlarında olduğuna dair en ufak bir fikirleri yoktu. Şuan emin olmasa bile bunun bilincinde olan tek kişi Olivia'ydı ve iki kardeşinde onun varlığını unuttuklarını görünce merdivenlerden ses çıkarmadan hızlıca indi ve kapıda tek kalan iri yarı nöbetçi adamla karşı karşıya geldi.

‘’Sakın aptalca bir şey yapma, küçük kız.’’ diyerek genç kızın önünü kesen nöbetçi, Olivia’nın ona doladığı elleriyle bir anda boynunun kırılmasıyla yere yığıldı. Şanslıydı ki işlerine odaklanan kardeşler, hiçbir şeyden haberdar değillerdi. Olivia, kapıdan çıkmadan önce iri yarı bedenine rağmen boynunu ince bir dal gibi kırdığı nöbetçinin yerde yatan cansız bedenine soğukkanlı bir ifadeyle baktı ve ‘’Senin karşında küçük bir kız yok.’’ diyerek evi terk etmeyi başarmıştı.