E panjohura

part 16

Nuk mundja ta shikoja ashtu.
Me dhembte vertet ta sgihja te lenduar.
Me mire te lendohesha une se sa ajo.
E shterngova edhe me fort.
Cfare ka Earte? Te lutem me thuaj- i thashe me zerin duke u dridhur.
Nuk foli. E kuptoja. Ne ate gjendje nuk mund te fliste. E lashe te qetesohej pak. E perkedheja dhe here pas here e puthja ne koke.
Ajo vazhdonte te qante. Bluza ime ishte lagur nga lotet e saj dhe ashtu e ngruhte me ishte ngjitur per trup.
Ajo ishte ngjitur me mua gjithashtu dhe isha i sigurt qe i degjonte rrahjet e zemres sime. Degjonte ato zemer qe rrihte aq shume vec ne pranine e saj.
Po ndihesha keq e me keq duke e pare ate ashtu.
Degjova per nje moment zerin e saj te ulur i cili mes denesave me tha:
Pse? Pse?
Pse cfare?-ia ktheva une.
Pse me ke mbajtur sekrete? Pse nuk do qe une ti marr vesh?-vazhdoi ajo.
Nuk e dija se per cfare po fliste.
Po perpiqesha ti beja pyetje qe te qartesohesha por pas cdo pyetjeje ajo komplikonte edhe me shume situaten.
Pas shume perpjekjeve me ne fund ajo foli qarte. Nuk po qante me dhe ishte bere serioze.
Te degjova dje tek flisje me Adelen. I the se doje dike. Ia the Adeles dhe jo mua. Ajo e dinte per ke behej fjale ndersa une nuk di asgje. Kaq e pavlere u bera?-foli ajo.
E ke keqkuptuar. Me fal qe nuk ta kam treguar por e kam pak te veshtire per te ta thene ty. Me fal serish po nuk e them dot. Nuk di se si te ta them. Nuk eshte aq e thjeshte-thashe dhe ula koken poshte.
Si mund ti thoja asaj qe "ajo" ishte vete ajo.
Si mund ti thuash dikujt qe te konsideron shok qe ti e do?
Dicka shume e veshtire. Dhe jo vetem per mua por besoj se edhe per te gjithe.
E perqafova serish por kete rradhe nuk ma ktheu perqafimin.
Ishte nje perqafim i njeanshem. I ftohte nga ana e saj.
Nuk e prisja reagimin e saj.
Nuk mundja tia thoja por as nuk doja qe ajo te largohej nga une.
Sidomos te ishim aq sa prane aq edhe larg njeri tjetrit.
Iku. Serish pa me pershendetur. Serish pa thene asnje fjale.
Iku duke me lene te vetem aty.
Dalengadale filluan te binin pika shiu i cili pak e nga pak filloi te shtohej derisa u kthye ne rrebesh.
Ende nuk kishs levizur nga vendi duke pare ate se si largohej pak e nga pak.
Kur e pashe qe filloi te lagej e te kishte ftohte vrapova, hoqa xhaketen dhe ia hodha kraheve.
Dhe ashtu pa i thene asgje dhe pa i lene mundesine te me thoshte dicka apo te ma kthente mbrapsht, ika.
Ne shtepi shkova i lagur plotesisht.
Ndieja te ftohte. Por ne nje pjese te truoit endje ndjeja ngrohtesine qe me kishin percjellur lotet e saj kur binin mbi kraharorin tim.
Ishte e pamundur qe trupi ta harronte ate ndjesi qe e bente zenren te dilte nga vendi.
Kur mamaja me pa me solli nje peshqir vrap.
Me tha te hyja ne dush te ngrohte edhe kur dola nga dushi me kishte lergatitur ne caj te ngruhte dhe ma kishte lene afer sobes.
Ne te vertete ajo po shqetesohej shume me teper se une per shendetin tim.
Mua me mjaftonte qe Earta te ishte mire se per mua nuk kishta asnje problem.
Te nesermen ne klase u ulem ne banke bashke por nuk folem. Ajo filloi te sillej sikur une te mos isha une aty.
Distanca ishte bere shume e madhe.
E dija qe nuk do me linte ti afrohesha per nje kohe te mire.
Kisha tentuar te krijoja nje shoqeri te ngushte me te qe te kisha nderin qe ajo te hapej e ti ndante problemet e saj edhe me mua por isha une ai qe kishte bere ate gabim.
Ne fakt nuk e di a mund te quhet gabim fakti qe une kisha menduar te mos i tregoja asaj kush ishte vajza qe doja , vetem e vetem qe te isha prane saj gjithmone.