BxB Series. Blue Eyes II: The Nerdy Jock

Chapter 29: Realise

...did I made the right choice??...

[ Shane ]

Wala pa ding mapaglagyan ang saya sa aking puso dahil sa wakas ay may dahilan na para lalo pang ipagtibay at ipagpatuloy ang nararamdaman ko para kay sa Brandon, at the same time, felt bad dahil pinaiyak ko ang kauna-unahang babaeng minahal ko. I love her. Mahal ko siya, but it is not the way it was now.

Akmang liliko ako nang may madaanan ako isang binatilyong nakatalikod. Naka-uniporme ito. Animoy may pinapanuod.

Teka. Kilala ko to ah. Nagulat ako nang mapagtanto ko kung sino iyon.

Gregory?

Anong ginagawa niya dito? Hindi ba siya sinundo ni Sky? Madilim na ah.

Bumaba ako sa aking sasakyan at marahang lumapit sa kanya. Akmang hahawakan ko ang kanyang balikat nang pumanhik ito paharap sakin dahilan para mabunggo niya ako.

Sumisigok siya. Ramdam ko ang marahang pagkabasa nang bandang baba nang dibdib ko.

Wait. Umiyak ba siya?

"Bakit ka umiiyak?" Tanong ko dito. I felt him tensed. Ramdam ko ang pagyakap niya nang mahigpit sa katawan ko. Damn. Sino ang nagpaiyak sayo?! Marahan akong nakaramdam nang awa dahil sa tagos pusong mga bawat pagsigok niya.

"K-kuya..." Lalo akong nabahala. Ramdam ko sa boses niya ang sakit. For a moment, nagbalik ako sa aking alaala nung nagdaang mga taon. Nakita ko ang aking sarili sa kanyang paghihirap.

Marahan ko siyang inilayo sa akin. Nakayuko pa din siya. Kita ko ang pagpatak nang luha sa kanyang paanan na marahil ay galing sa kanyang mga mata. Nakaramdam ako nang inis sa kung sino man ang gumawa sa kanya nito. Kapatid ko na siya. I would likely kill for this boy.

Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya para iangat ang kanyang mukha. Nanlumo ako sa aking nakita. What the fuck?! Patuloy pa din ang pag-agos nang mga luha niya. I tried to calm myself. "What's the problem?" He hesitated to answer. Lalo akong nakaramdam nang inis. Takot ba siya?

Tang ina. I swear kung sino man ang nagpaiyak sayo babasagin ko ang pagmumu-

Nang biglang may parang pwersa nahumili sa aking ulo para mapatingin sa likuran niya. Nanlaki ang mga mata ko. Napakuyom ako nang aking kamao. Nakaramdam ako nang galit. Gusto konang pigilan pero hindi ko magawang magalit. Nitakap ko siya sa akin nang mahigpit.

There he is. My baby brother, kissing and embracing a girl. Not just a girl, but it is Karina. Ang ex-girlfriend niya.

Nanlaki ang mga mata niya nang magtama ang paningin naming dalawa. Kita ko ang pagbalatak nang takot sa mga mata niya.

Kita ko ang pagmamadali niyang tanggalin ang mga kamay nang babaeng kayakap niya at tinungo ang kinatatayuan namen.

Dahan-dahan siyang lumapit. Napayuko siya nang magtama ang paningin niya sa galit kong tingin. Tinuon niya sa lalaking nakayakap sa akin ang paningin upang iwasan ang mga mata ko. Puta.

Huminto siya malapit sa pwesto namen. "Gregory bab-"

Pak!! Di ko napigilan ang masampal siya dahil dito. Galit na galit ako. Hindi ko napigilan ang sarili kong masaktan ang kapatid ko. Kita ko ang pamumula nang pisngi niya. Ang pagluluha nang mga mata niya. Ang gulat sa mga mata niya. Ang takot sa lumulukob sa mukha niya.

"I never expected you to be this way." I am laced with so much anger. Kita ko ang pagtense niya maging nang isang taong nakayakap sa akin. "So bumalik na pala si Karina kay nagkakaganyan ka." Kita ko ang pagyuko niya. Tang ina! Yuyuko ka lang dyan?! "Sino ba talaga sa kanila huh?!" Kita ko ang lalong paglukob sa kanyang mukha.

Nakatayo lang siya sa harapan ko. Lalo akong nakaramdam lalo nang inis. Akmang kekwelyuhan ko siya nang biglang pumihit paharap ang taong nakayakap sa aking kani-kanina lang.

Nagulat ako nang sapakin niya ang kapatid ko. "Ang sama-sama mo! P-putang ina ka! N-napakasama m-mo!" Ramdam ko ang galit, poot at sakit sa boses niya. Awang-awa ako sa kanya. Pinabayaan ko siyang ilabas ang lahat. Pinabayaan ko siyang lumaban para sa sarili niya na hindi ko nagawa para sa sarili ko noon. I am angry. I am sad. I am upset. Yet, I am proud. "N-napakasama mo... Ginamit m-mo lang a-ako... Napakasama m-mo..." Ramdam ko ang pighati sa bawat pagbigkas niya nang mga salitang iyon. Di ko maiwasang lalong maawa sa pighating nararanasan niya.

"No ba-" Akmang hahawakan niya si Gregory nang winaksi nito ang mga kamay niya. Nagulat na lang ako nang tumakbo ito palayo.

"Gregory!!" Napasigaw ako sa kanya pero hindi siya huminto at ipinagpatuloy ang pagtakbo niya palayo. Tumakbo si Sky para habulin ito pero nahawakan ko ito sa kwelyo niya at dahil na din sa galit ay naihagis ko ito pabalik. "Alam mong nakapili ka na. Wag mo na siyang saktan pa. Di ka na naawa." I said calmly. Kita ko ang pag-guhit nang lungkot sa mga mata niya. Naaawa ako sa kanya, pero sobra ang lamang nang inis at galit sa nararamdaman  ko.

Lumuha siya. "Kuya pleas-" He pleaded but I cut him off.

"No! Subukan mong habulin siya at makikita mo." Dahil sa takot ay wala itong nagawa maliban sa umiyak at mapaupo sa sahig.

Lita ko ang paglapit ni Karina sa kanya. Niyakao siya nito at ginantihan niya din nang yakap. Lalo akong nainis.

Tinignan ko sila nang may galit bago dumiretso sa sasakyan ko para hanapin si Gregory. Tang ina.

Makalipas ang ilang minuto ay nakita ko na din siya. Animoy nawala ang tinik sa aking dibdib nang malaman kong okay na siya. Kasama niya yung kaklase niya. Nagpresenta ito na makituloy muna sa dorm niya. Si Jacob ba yun? I can smell something fishy sa bigat nang tingin na binibigay nito kay Gregory. Isinawalang-bahala ko na lang ito. Pinangako kong akong bahala sa mga pangangailangan niya. I never gave him a chance to protest. Parang kapatid ko na siya. I would do anything for him.

I was on my way nang maramdaman kong parang nastress ako sa sobrang daming nangyari ngayong araw.

And suddenly I came to a realisation kung tama ba ang naging desisyon ko. Ayokong maranasan ang nangyari kay Sky. Para akong mababaliw sa aking naiisip.

Paano kung mali ako? Paano kung panandalian lang ito?

Aith all those thinkings ay di ko namallayan na tawagan ang numero niya.

"Marinella."
---------------------------------------------------

Sorry sa matagal na update. Busy po kase sa trabaho. Sorry na po ulet.