Sadece Sayori //Doki Doki Literature Club//

3 "Yardım Edebiliriz"

"Yuri, iyi misin?" Pembe kısa saçlı kız, arkadaşına sesleniyordu. Ama Yuri'nin onu dinlediğinden emin değildi. 

"Kaybettik." dedi Yuri. "O kazandı. Sayori... Dan onu seçti. Aslında böyle olacağını biliyordum. Ben... Ben hiçbir zaman seçilen olmayacağım değil mi? Bunu bilmeliydim." Natsuki anlamayan bakışlarla bakıyordu. "Yuri.. Sayori de kim? Sen neden bahsediyorsun?" 

Bir an için Yuri de duraksadı. Sayori..? O da kimdi sahiden? Neyi kaybetmekten bahsediyordu? Ve Dan... Monika ve Dan'i uzun süredir görmediğini fark etti. Natsuki'ye döndü. "Dan nerede?"

''Monika ile birlikte olmalı. Zaten ikisi hep beraber değiller mi?''

Öyleler miydi? Yuri'nin kafası git gide daha da karışıyordu. Sanki unuttuğu bir şeyler vardı.

Sayori... O da kimdi? Dan onu tanıyor olabilir miydi? Natsuki'ye döndü.

''Dan.. Onu bulmalıyız Natsuki. Kötü bir şeyler hissediyorum.''

Pembe saçlı kız derin bir nefes aldı. Yuri ne zaman iyi şeyler hissetmişti ki? Hep en kötü ihtimallerden bahsediyordu ve daha önce hiç duymadığı şeyler söylüyordu. Az önce de aynısını yapmıştı. Sayori de kimdi? Bu ismi hayatı boyunca hiç duymadığına yemin edebilirdi.

''Ne yaparsan yap Yuri... Ben burada kalacağım.''

Dürüst olmak gerekirse Yuri bunu tahmin etmişti. Natsuki onu ne zaman ciddiye almıştı ki? Ama o hislerine güvenirdi ve şu anda büyük bir tehlike seziyordu. Dan, Monika ve şu an kim olduğuna emin olmadığı Sayori ile ilgili. Okul koridorunda ilerledi. Dan ve Monika Edebiyat Kulübünün olduğu sınıfta olmalıydılar. Onları bulmalıydı.

Saat kaçtı? Okul ne zaman bitmişti? Natsuki bir anda nerede olduğuna emin olamadı. Etrafına baktığında evet, okuldaydı ama neden? Hava karanlık değil miydi, bu saatte okulda ne yapıyordu? Yuri çoktan gitmişti... Belki de ondan ayrılmak iyi bir fikir değildi. Eve gitmek istiyordu. Hızla merdivenlerden aşağı indi. Çıkış kapısını bulmak için etrafta koşturuyordu. Kapıyı bulamıyordu.

''YURI!'' son gücüyle bağırdı. ''Yuri neredesin..? Kayboldum!'' Bir pencere gördü. Hayır, yanlış düşünüyordu. Dışarısı karanlık değildi. Simsiyahtı. Başka hiçbir şey yoktu. Natsuki daha önce hiç bu kadar korktuğunu hissetmemişti.

''DAN! MONIKA! YURI! TANRIM KİMSE YOK MU!?'' Son gücüyle bağırıp yardım istiyordu. Ama kimse yoktu. Tam umudunu kaybetmek üzereyken bir ses yükseldi. Tanıdık bir ses kulaklarını doldururken daha da gerildiğini hissetmişti.

''Sadece... Monika!''
○○○
~Aria