Kalbimin atmayı bırakmasını hissettiğim
Ve istediğim anlar da oldu hayatımda.
Ya da her şeyi herkesi unutup
Sil bastan yaşama isteğim
Ama hepsi sebepsizlikten asılı kaldı havada.
Kırgınlıklar önce kalbimi fethetti
Sonra teker teker dizildi boğazıma.
Ya her nefeste yaktı tekrar
Ya da her lokmamda.
Sağolsun hiç boş geçmedi ama.
Seçti birini yaşattı bana.
Acıların sürüklediği koylarda
bir anda tutunacak sebepler ararken buldum kendimi.
Ben bir tutam ışığı ararken
Daha da karanlığa gömüldüğümü Kendi ışığımı kaybettiğimde anladım
Işığı bulma hevesimin itinayla kırılmasıydı ilk şüphelerim.
Sonra istek, inanç ve en son umudumun da dizildigi sıraya geçti sebepsizlik ilkelerim.
Ben kandırılan duyguların kandırdığı saftayken öldü gitti ümitlerim.
Ve terketti tüm sevdiklerim.
Kalemim, kağıdım, ve en son mürekkebim.
Gün geçtikçe unutan unuttukça günlere geçen boş bir sayfa olurken ben.
Ne beni yazmaya zahmet edenler vardı Ne de yaşamamı isteyenler çoğaldı.
İnsanlar duygunun olmadığı umursamazlıklardı..
