Kör karanlığın ortasında kalmak mı bu?
Yoksa çok fazla ışığa maruz bırakılmak mı?
Ya da ne fark eder ki?
Her türlü yalnız, kötü olmak değil mi?
O kadar çok cevapsız sorum var ki
Ne cevap verebiliyorum, ne de sormaktan vazgeçebiliyorum.
..
Kırgınlığım buz gibi çöktü yüreğime,
Ne sıcaklık, ne sevgi, ne duygu kaldı.
Ama ne kadar üşürse üşüsün yüreğim,
Isıtmak için yakmayacağım bu defa.
Kör eden aydınlık uğruna,
Kendi karanlığımdan geçmeyeceğim daha da,
Tüm fedakarlıklarımı bıraktım avuçlarına
Bana değil kendi yüreğine
Vicdanına sor
Ver cevabını
Ne bana ne de kıyıma vurma bu defa
Bu gidiş daha iyi gelmek için değil; sakın!!!
Sonsuza dek geri gelmemek için bunu bil,
Ve benden sakın..
