Önce çok fark etmeyeceksin
Her şey zamanla yakacak
Bir yere gitmişim gibi hissedeceksin
Özleyeceksin ama bekleyeceksin
Önce içi boş sessiz evin çarpacak
Sonra içi boş kıyafetlerim gözüne batacak
Kahvaltılar yalnız sıkacak
Herkes yüzüne acıyarak bakacak
Ama anlayacaksın
Yavaş yavaş kabullenmek kapını çalacak
İçindeki hüzün acı acı yüreğini yırtacak
Hasret saracak benliğini
Her detay beni hatırlatacak
Toplanmayan yatağın açılmayan camlar
Yakılmayan soba
Yıkanmayan tabaklar
Gün geçtikçe artan rutubet kokusu
Onda bile kalbin beni bulacak
Ama artık ağlayacaksın bağıra çağıra
Yıkacaksın acıtan detayları
İsyan edeceksin her şeye
Kızacaksın
Sonra pişmanlık dolacak kalbine
Beni arayacaksın
Ayakların ezberlemiş ya
Soluğu bir mezarda alacaksın
Artık eskisi gibi sabun kokmayacağım sana
Yağmur kokusu sarmış toprak olacağım
Her yanından geçtiğinde
acıtacak
Koridordaki gülen fotoğrafım
Ama alışacaksın..
