KARŞI CEPHE

●3.Bölüm-"Benim partimde,benim kızımla"

Bölüm Şarkısı : I Dare You To Move - Switchfoot 

Umarım beğenirseniz ,keyifli okumlar <3

Korkudan ne yapacağımı bilemeden “Sadece tuvalete gidicem” diyebilmiştim.

Kollarımı dirseklerimden sıkıca kavrayıp kendime dolamış halde park alanının ucundaki tuvalete doğru ilerledim. Gözyaşlarım dökülmeye başlamadan önce bir tuvalet kabinine gitmeyi planlıyordum.

Ama maalesef hayal kırıklığına uğramıştım.

Kadınlar tuvaletline doğru yürüdüm , kendimi kirli aynaların birinin  önüne attım.Şu an gözlerim kırmızı ve cam gibi olduğunu hissedebiliyordum. Bir kağıt havluyu ıslattım, gözlerime bastırdım.

Eylülün derdi neydi?

Bu piçlerin katil olduklarından haberdar mıydı?

Bana yapılanları biliyor muydu?

Acaba bu serserilerle nasıl tanışmıştı. Belki Eylül’de onlardandı. Belki onu da benim gibi tehdit etmişlerdi.

Kapının tıklanmasıyla kendime gelmiştim.Kapının önündeki ses “Ne zaman çıkmayı düşünüyosun, bizimde çişimiz var.” diye saçmalamış.

Bende iğrenerek “Biraz bekleyin” diye sesimi yükseltmiştim.

Aklımda 2 plan vardı. Ya hemen buradan kaçacaktım. Yada onlarla yüzleşip, Eylülün olayları bilip bilmediğini öğrenecektim.

1. fikir daha cazip gelse de evden kilometrelerce uzak olduğumdan, arabamın olmamasından dolayı burada kalmaya mahkumdum. Hem onlardan korkmadığımı göstermek için de iyi bir fırsattı.

Tuvaletten çıkmak için bir süre göz çevremdeki kızarıkların kaybolmasını bekledim. Rahatlamak üzere yüzüme soğuk su çarptım. Bir kaç derin nefes aldım, omuzlarımı dikleştirdim. Azıcık olsa bile rahatlamıştım.

Musluğu kapatıp tuvaletten ayrılmayı  düşünürken , başımı kaldırdığım da büyük bir çığlık attım.

Çünkü Çağanın yüzü aynaydı.

Kollarını birleştirmiş, kirli duvara yaslanmış, beni tepemden aşağıya süzüyordu.

Yüzünde asla silinmeyecek yine o sinir bozucu gülümsemesi takınmıştı.

Beni hala  süzerken , gözleri kalçalarımın altında oyalandı gülümsemesi daha da şiddetlenmişti.

Nefes almakta zorlanarak “Bu arada ne işin var, kapının önündeki tabelayı okumadın galiba.” dedim.

Gözlerini hala beni  süzerken ,  yerinden doğruldu ve bana doğru bir adım attı.

“Sabah ki konuşmaları unutmadın değil mi ?”

Öfkeyle tısladım “Nasıl unatabilirim ki.”

Gözleri gözlerimi kenetlenmiş bir halde bana bakıyordu. Kafasını salladı. Tam söze girişcekken. “Buradan çıkmam gerek.” dedim.

Bir adımla atmamla  yolumu kesti.

“Sana zarar vermiceğim.”

 “Ama sen bir katil...

 Parmağını dudaklarımın üzerine getirerek sus işareti yaptı.

“Sanırım birisi geliyor.”