She Changed Everything

CHAPTER 6

Katherine's POV

"Katherine, ikaw na bahala ha! Siguraduhin mong naka-lock ang pinto. Una na ko." bilin ni Sir Richie bago sya lumabas ng shop at maglakad pauwi.

"Opo, ingat po kayo!" paalam ko at saka iniharap ang 'Sorry, we're closed' na karatula sa pintuan.

9:30 na sabi ng orasan. Wala ng customer sa shop dahil kanina pa kami closed, natagalan lang dahil naglinis pa kami. I mean, AKO. Iniwan na ako ng mga kasamahan ko. Palibhasa bago pa lang ako kaya di pwede umagal. Kanina pa ako naghuhugas ng pinggan at nagma-mop dito. Ugh, nakakapagod dahil full time ako ngayon kasi linggo. 

Tapos may pasok nanaman bukas! Kung pwede lang na di pumasok sa sinumpang St. Benedictine Academy na yun kng di lang talaga ako pinag-aaral dun. Mahirap na sakin ang magtrabaho tapos mag-aaral pa ako sa eskwelahan na yun. Wala na ba talagang mas ihihirap pa ang buhay ko? 

Ayoko talaga sa St. Benedictine. Naasar ako sa pag-uugali ng mga estudyante. Naiinis ako kung bakit ganun sila umasta. Naiinis ako kung bakit pinanganak silang mayaman. At ako mahirap. Ano bang ginawa nila at naging ganun sila kaswerte? At ano bang ginawa ko at naging ganito ako kamalas?! Bakit ang unfair ng buhay?!

Hay, eto nanaman ako at galit na galit sa mundo. Kinalma ko ang sarili ko bago pa ako magwala at magbasag ng mga furniture dito sa shop. Di pa man ako nasweswelduhan, masisante na agad ako. Minsan kasi di ko lang ma-gets ang mundo eh. Kung bakit trip nya ako. Di ko lang talaga maintindihan.

UGH! Naalala ko, iche-check ko pa nga pala yung inventory! Ayan, drama pa more.

Mukhang gagabihin nanaman ako. Sana nauna na kumain si Mama.

Sebastian's POV

DAMN. Cancelled nanaman ang lakad namin ni Aly. Everything was set. We were supposed to be together in the beach right now. Talking and laughing. Enjoying the sea breeze and holding each other.

I know, it's cheesy. But can you blame me? We haven't spend time with each other since school started. We hardly see each other the past weeks. We hardly have time for each other. SHE hardly have time for me. 

But I can't blame her either. She have responsibilities and duties to attend to. She's working very hard to prove her worthiness of being the Student Council President. And I really admire her for that. I love her for that. So I understand. 

And that's why I'm on my way to her house to surprise her with a sneak picnic at her terrace. She's probably home by now from her stupid meeting for the walk. I won't let our relationship be ruined by some petty reason, I love her too much. We will make this relationship work even if I'll be the one who'll make the effort.