Bahay-Bahayan

Part 5 - Chapter 1 Expatriate

Hindi kaagad nasundan ang aming "lutu-lutuan" ni Patricia, bagama't ito ay patikim lamang, natitiyak ako na kapwa kami nabusog at nasarapan. Sa karampot na pagkakatao'y natugunan namin ang hinahanap ng aming panlasa. Sa puntong iyon ay aking napatunayan ang kadalasang sinasabi ng mga kalalakihan, "hindi pwedeng adobo araw-araw". Wala sa hinagap ng aking pananaw sa buhay ang tumikim ng luto ng iba, paborito ko ang aking ulam, ang aking asawa. Kaya nga sinabing paborito ay hindi ka magsasawa, kahit pa kumain ka ng iba ay siguradong babalik ka.

Masarap. Mabango. Makatas. Ganito ko mailalarawan ang puke ng asawa ng aking pinsan. Kung ano ang kutis niya na nakikita kapag may damit siya ay ganoon din ang nasa loob ng kanyang kasuotan. Hindi malayo ang anyo ng kanyang pisngi sa kutis doon sa kanyang singit. Ang mapula niyang labi ay kaparehas din ng bukana ng kanyang kiki.

Madalas kong paganahin ang aking imahinasyon, ang aking alaala tuwing ako'y nag-iisa. Ang ilang minuto naming pagtatalik ni Patricia ay nakalimbag na sa aking mga pahina, ang bawat ungol niya noong ako'y bumo-brotsa ay nakatala na sa aking isipan. Sa kabila nito'y hindi ako nagpadalus-dalos, hindi ko yata kayang masira ang aming pagsasama ni Mamerto, lalo na ang aming sumpaan ni Kaye.

Ganunpaman, isa na din siguro sa kahinaan ng mga kalalakihan ang mag "move-on". Maihahalintulad ko ito sa isang produktong pagkain sa isang mall, kung saan merong free taste. Titikman mo ito ng libre, nanamnamin mo at aalamin kung ito ba'y aayon sa iyong panlasa. Daglian, karampot ang nilalaman. Pagkatapos nito kung sakaling sasang-ayon ka ay mapapaisip ka't babalikan, bibilhin ang produkto upang muling matikman at iuwi sa iyong bahay.

Masasabi kong ako'y lamang, dahil narito lamang ang ibang ulam sa aming kusina, dito mismo sa loob ng aming bahay.

"hi." bati ko sa babaeng naghatid sa akin ng ibang sarap at ligaya.

"hi kuya.." sagot ni Patricia.

Ilang araw din ang lumipas mula noong kami ay nagpalitan ng laway, ilang araw mula noong natikman ko ang luto ni Patricia. Ilang araw na tila kayhaba, kaytagal, nakakainip at parang hindi abot ng aking kamay. Hindi ko masabing ako ay kanyang iniiwasan dahil nga sa namagitan sa aming pagniniig, dahil parehas naman kaming may trabaho at madalas wala sa bahay. Kasama na din dito ang hirap sa paghagilap ng pagkakataon, siguro naswertehan ko lang noon na dayoff nya at ang asawa ko'y puyat.

"kumusta?" patuloy ko.

"ok lang naman, ikaw?" balik niya.

"ok din...si Mamerto nandyan ba?" tanong ko ulit sa kanya.

Nagpatuloy si Patricia sa paghihiwa ng kamatis, naroon kami sa kusina noon kung saan nagsimula din ang biruan na nauwi sa masarap na kantutan. Hindi kaagad nasagot ni Patricia ang aking tanong, malamang alam niya ang kasunod nito kaya't minarapat na umiwas. Parang alak ang aking iniinom na tubig sa baso, matagal ko itong naubos kakahintay sa posibleng maganap noong gabing iyon.

"Patri-..." nabitin kong wika.

"shhh..." mahinang tinig ng asawa ni pinsan.

"baka marinig ka ng asawa mo..." patuloy niya.

"bakit? wala naman tayong ginagawa diba?" dahilan ko naman.

Gusto ko sanang magkaroon kami ng maayos na kwentuhan. Kwentuhan na walang pinaghuhugutan, yun bang walang alinlangan at parang walang nangyari sa amin na anuman. Hindi ko siya masisisi, totoo naman talagang may nangyari. Kahit sino sigurong tao ay hindi magagawang magpanggap, kahit pa malayo ang usapan sa six ay tiyak na babalik at babalik ang aming mga ginawa kahit pa pagtakpan.

"ano ginagawa ni Kaye?" tanong ni Patricia.

"nagre-review, may exam siya bukas at interview sa pinasukan niyang trabaho" paliwanag ko.