Fortnite - Przygody Bambików

Rozdział III - Gra pierwsza - Samotne Schronisko

Wreszcie, stało się. Johny kiwnął ręką, na znak rozłożenia lotni. Wtem cały oddział numer 25 jednocześnie rozłożył lotnie. Może nie byli oni za dobrzy, lecz byli bardzo zgrani. Po 5 minutach lotu Ekipa wylądowała na Samotnym Schronisku.

Jonathan zarządził by rozdzielić się na dwie pary, żeby szybko przeszukać cały teren. Samotne Schronisko znajdowało się w ogromnym lesie, więc nietrudno się zgubić. Dlatego wszyscy dostali od dowódcy mapy.

- Ja jestem z Kate. - krzyknął zadowolony Paul.

- Dobrze, Emily idzie ze mną. - zgodził się dowódca.

Paul razem z Kate już chcieli iść szukać łupów, gdy zatrzymał ich Johny.

- Zaczekajcie, łapcie krótkofalówki.  W razie czego informujcie nas o zagrożeniach. - zarządził Jonathan.

I tak ekipa się rozdzieliła. Grupa 1, czyli Kate i Paul poszli na zachód, a Grupa 2, do której należeli : Emily i Johny ruszyli na wschód.

Paul, przed sobą zauważył strzelbę, od razu po nią pobiegł. Lecz gdy ją podnosił pomyślał o Kate, która grała trochę gorzej od niego i nie miała jeszcze żadnej broni,  poza tym on ją kochał. Bez wahania wrócił do Kate i podarował jej strzelbę. Zadowolona Kate cmoknęła Paula w policzek. Paula przeszyła nagle fala radości i przyjemności. 

- Dobrze, musimy znaleźć też jakąś broń dla Ciebie. - powiedziała Kate

Zauroczony Paul, zgodził się i pobiegli do domku, który zauważyli przed sobą.

Tymczasem Johny i Emily mieli już po karabinie, przeszukiwanie szło im bardzo dobrze. Przeczesywali jeden domek, za drugim. W ostatnim domku nie było żadnej skrzyni. Jedyną rzeczą, w której mogłoby się coś znaleźć była dość podejrzana sofa. Bez namysłu zarówno Emily, jak i Jonathan schylili się pod nią. Po dokładnym zferywikowaniu kryjówki, znaleźli tylko starą puszkę i mnóstwo kurzu. Zawiedzeni, brakiem łupu, zaczęli się podnosić z podłogi. Widocznie los tak chciał, że przy wstawaniu przyjaciele przypadkowo się pocałowali. Po chwili niezręczności oderwali usta od siebie i zawstydzeni poszli szukać dalej. 

Paul i Kate znaleźli bardzo wysoką wieżę. Zastanawiali się chwilę, czy warto w ogóle na nią wchodzić. Paul wyciągnął lornetkę i zobaczył przez nią dwie skrzynie na samym szczycie wieży. Tak - wyprawa, była warta swojej nagrody. Dlatego, że Grupa 1 miała w swoim ekwipunku tylko jedną strzelbę. Na wieżę wchodzili jakieś 1,5 godziny. Wreszcie zmęczeni, otrzymali swoją nagrodę - 2 samopowtarzalne karabiny snajperskie. Po jednym dla każdego. To nie był koniec dobrych łupów Paula i Kate. Po godzinie mieli już przepełnione plecaki, różnymi broniami, i amunicją. Sytuacja Grupy 2 wyglądała podobnie.

Zaczęło się ściemniać, oddział nr 25 przez krótkofalówki ustalił miejsce zebrania. I równo o  20:00 drużyna spotkała się przy ognisku wymieniając się łupami, a zbędne rzeczy zostawiając, by nie obciążały, gdy drużyna będzie zmuszona do biegu. Dowódca Johny sprawdził ile przeciwników zostało, ku jego zdziwieniu - połowa graczy została już wyeliminowana. Ekipa postanowiła uciąć sobie krótką drzemkę. Po 20 minutach Johny'ego obudził piorun.

Nerwowo spojrzał na mapę i zobaczył że burza idzie w kierunku ekipy z zawrotną prędkością...