The Game

Hoofdstuk 2

Ik klop op de deur voordat ik het lokaal binnenga. 

'Aah miss Stones, I already thought you woudn't show up,' zegt mijn leerkracht, veel te goed gezind naar mijn bescheiden mening, 'take a seat, we're about to start making excersises.' 

Ik haat deze man zo hard, mister Thorn. Wat een naam ook gewoon. Zijn neus lijkt eigenlijk wel op een doorn nu ik ernaar kijk. Maar gewoon de manier waarop hij zijn les geeft, ik krijg er bijna kotsneigingen van. Hij heeft ook nog eens een gigantisch ego terwijl niemand hem eigenlijk uit kan staan. Niet dat hem dat ook maar iets kan schelen maar ja. 

Ik plof neer op de lege stoel naast mijn beste vriendin Hannah. 
'Olivia, eindelijk!!!!' schreeuwt ze bijna uit. 'Ik ben zo blij dat je er bent, ik dacht al dat je ziek was en je me gewoon had achtergelaten bij al deze mensen die ik niet eens mag, ik bedoel bitch dan was ik echt boos geweest', ratelt ze aan 1 stuk door. 
'Wow rustig, Hannah, ik ben er nu' lach ik.
Dit is exact waarom ze mijn bestie is. 

Zoals ik Alex ook al verteld had, ging 5 minuten later de bel. Hannah en ik sloften naar de lockers om onze boeken voor het volgende uur te pakken. 
'Is er nog iets interessants gebeurd dit weekend?' vraagt Hannah. 
'Dit weekend niet nee, maar daarstraks pfff', zeg ik diep zuchtend. 
'Oeeeh vertel', kraait ze enthousiast. 
'Ik ben gewoon tegen die ene zesdejaars gebotst daar' ik knik in de richting waar ik Alex en zijn vrienden zie staan. 
'Alex Miller?!?!' roept Hannah bijna. 
'Kan het nog luider? Ik denk dat de mensen in Tokio je nog niet gehoord hebben', zeg ik half geërgerd, half lachend. 
'Sorry,' zegt Hannah blozend, 'maar ik bedoel gewoon, hij is hot girl.' 
'Valt wel mee', zeg ik schouderophalend. 
'Valt wel mee???!!!' zegt ze weer bijna roepend. Deze keer ben ik te lui om erop in te gaan. 
'Hij is zowat de knapste dude van de school na-', ik onderbreek haar voor ze haar zin af kan maken, 'na Ethan, ja Hannah ik weet het.' 
Ik kijk mijn vriendin even zijdelings aan en zie dat ze zo rood is als een tomaat.

Weet je nog dat ik mijn botsing met Alex vergeleek met zo'n cliché scene uit een film? Wel als ik tegen Ethan was gebotst was het er waarschijnlijk wel zo aan toe gegaan. Ethan is de meest populaire, knapste boy van de hele school. Volgens iedereen buiten mij. 
Ik vind Ethan persoonlijk een arrogante eikel met een groter ego dan de Titanic en de nood om elke avond een ander meisje te neuken.
Sorry voor het woordgebruik maar dat is nu eenmaal zijn hobby. Hij kiest er een of andere nep slet uit met grote borsten en een degelijke kont en dat is zijn gezelschap voor de avond. De volgende dag hangt hij heel de dag met haar rond en zie je ze elkaar overal aflebberen en tegen de laatste bel heeft hij al weer een nieuwe chic aan zijn arm. 
Zo zien zijn dagen er uit.
Daarbij maakt het feit dat mijn beste vriendin al 4 jaar een hopeloze crush heeft op hem en hij haar zelfs nog nooit heeft opgemerkt mijn verachting voor hem alleen maar groter. 
Het is bijna zielig, letterlijk elk meisje op onze school valt in zwijm als hij voorbij loopt. Ieder meisje, buiten ik.

Ik heb doorheen de jaren zo een traditie ontwikkeld om iedere keer als hij voorbij loopt hem met mijn meest hatelijke blik aan te kijken. Ik heb zijn blik zo eens gevangen, hij trok zijn wenkbrauwen op naar mij, alsof hij zich afvroeg waarom ik nog niet op de grond lag in een plas kwijl en toen, toen gebeurde het vreselijkste wat er tot nu toe gebeurd is in mijn middelbare schoolcarrière. 

Hij. Ethan. Santos. De. Enige. Persoon. Die. Ik. Meer. Haat. Dan. Mister. Thorn. Knipoogde. Naar. Mij.

Waarschijnlijk denk je nu dat ik overdrijf, maar nee!!! Ik zweer het, ik verstijfde helemaal en alle meisjes in de gang keken jaloers mijn kant op. Ik voelde me letterlijk zó vies, ik had gewoon het gevoel dat ik moest overgeven. Toen ik opzij keek naar Hannah zag ik dat ze bijna tranen in haar ogen had. Ze was zo bang dat Ethan mij zou willen, het zou haar hart breken. Sinds die dag heb ik me voorgenomen om haar voor hem te beschermen. Haar zo zien brak mijn hart bijna. Ik gaf haar een knuffel en verzekerde haar ervan dat het maar een stomme Ethan actie was geweest. 

'Kijk Hannah..' begin ik, ik denk dat het misschien het eens tijd wordt  dat ik haar wijs op hoe hopeloos haar crush is voordat ze zwaar gekwetst wordt. Maar daar krijg ik kans niet toe, aangezien ik ineens een stomp in mijn maag krijg. 
Ik weet precies wat dat betekent. Ik kijk naar het einde van de gang en ja hoor daar komt Ethan. Hij loopt ons voorbij, Hannah doet een poging om naar hem te zwaaien, wat haar een stomp van mij oplevert. 

Ethan loopt recht op Alex en zijn vrienden af en begroet ze een voor een met een belachelijke handshake.
'Wat wou je nu zeggen?' vraagt Hannah. 'Kijk Hannah..,' ik moet snel iets bedenken om te vertellen want nu over Ethan beginnen zou hopeloos zijn, 'dat is nu precies de reden waarom ik hem nooit, maar dan ook nooit knap zou kunnen vinden.' zeg ik wijzend naar Ethan die bezig is met Alex te begroeten. 

Hannah kijkt me gemaakt boos aan. Het ziet er zo belachelijk uit dat ik in lachen uitbarst. Ze doet haar best om niet te beginnen lachen maar uiteindelijk lacht ze mee. Vrolijk lachend lopen we de gang uit.